Πέμπτη 31 Μαρτίου 2011

Σχόλια για το Πόρισμα της Επιτροπής Φακέλου Κύπρου

Λεωνιδα Λεωνίδου, ερευνητή και συγγραφέα, Λονδίνο Email: leonidas@nostos.com

Σχόλια για το Πόρισμα της Επιτροπής Φακέλου Κύπρου

ΓΕΝΙΚΑ ΣΧΟΛΙΑ

1. Σε γενικές γραμμές το πόρισμα των τριών μελών της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Φακέλου της Κύπρου είναι μεροληπτικό και πλείστα όσα συμπεράσματά του βασίζονται σε εσφαλμένες υποθέσεις και υποθετικούς συσχετισμούς γεγονότων που έγιναν σε άλλες εποχές καθώς και σχέσεων ατόμων των οποίων σχέσεων το μέγεθος και ποιόν είναι ανεξακρίβωτο.
2. Το πόρισμα χαρακτηρίζεται από μια έμμονη προσπάθεια του συγγραφέα/ συγγραφέων του να αποδείξουν ότι όλες οι πολιτικές αποφάσεις και ενέργειες που σχετίζονταν με την Κύπρο είχαν εστία και αφετηρία τους την Ελλάδα και αποσκοπούσαν στην επιβολή στην Κύπρο Νατοϊκής λύσης διχοτόμησης, σε συνεργασία μάλιστα με την Τουρκία (θεωρία της διαρκούς συνομωσίας). Οι συγγραφείς του πορίσματος διατείνονται ότι τα πάντα ξεκινούσαν από το ΝΑΤΟ και την Ελλάδα που επιχειρούσαν να διχοτομήσουν την Κύπρο μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας, ότι όλες οι Ελληνικές Κυβερνήσεις (πολιτικές και στρατιωτική) καθώς και ο στρατηγός Γρίβας ήταν όργανα του ΝΑΤΟ που εργάζονταν για να πετύχουν αυτή τη στρατηγική και ότι ο μόνος που αντιστεκόταν σε όλα αυτά ήταν ο αρχ. Μακάριος.


3. Ενώ όμως γίνεται εκτενής αναφορά στο ρόλο των ΗΠΑ παραλείπεται επιμελώς ανάλυση του ρόλου της Σοβιετικής Ένωσης στο Κυπριακό ζήτημα.
4. 4. Το πόρισμα ειδικότερα απέτυχε να συλλάβει το πνεύμα, την ιστορία, το δυναμικό, την ενέργεια και την ισχύ του πέραν των εκατόν χρόνων αγώνα για την Ένωση και αδυνατεί να καταλάβει την επίδραση και τις επιπτώσεις του στη ζωή του τόπου, ιδιαίτερα κατά την περίοδο της Αγγλοκρατίας και τα χρόνια του κυπριακού κράτους. Απόδειξη αυτού είναι ότι την υστάτη στιγμή οι συγγραφείς του πορίσματος αναγκάστηκαν να περιλάβουν μια απλή αναφορά στον ένοπλο αγώνα της ΕΟΚΑ, ο οποίος υπήρξε το ζενίθ της ενωτικής κίνησης και που συντάραξε το λαό της Κύπρου και το έθνος ολόκληρο, και είχε καθοριστική επίδρασή στη μετέπειτα ζωή του τόπου.
5. Το πόρισμα απέτυχε να εντοπίσει το ότι οι πλείστες συγκρούσεις στην Κύπρο είχαν αφετηρία την εγκατάλειψη του ενωτικού αγώνα για χάρη της ανεξαρτησίας. Ενώ η Επιτροπή ασχολείται με σωρεία γεγονότων που έλαβαν χώρα από το 1960 – 1974, παραλείπει συστηματικά την όποιαν αναφορά σε πράξεις ή ενέργειες που πυροδοτούσαν και ενίσχυαν την διχόνοια στο εσωτερικό μέτωπο όπως οι δολοφονίες αντιφρονούντων, οι απαγωγές δημοσιογράφων, οι επιθέσεις εναντίον εφημερίδων ή γενικότερα για κάποιες ομάδες ενόπλων που δρούσαν εν ονόματι του Προέδρου Μακαρίου.
6. Η απουσία αξιολόγησης των παρεπόμενων από την άρνηση του αρχιεπισκόπου Μακαρίου να υλοποιήσει την «Συμφωνία Κυρίων» και η κατ’ αντίθεση με αυτή προσχώρηση στο Κίνημα των Αδεσμεύτων, σε μια εποχή κορύφωσης του ψυχρού πολέμου, δεν συμβάλουν στην αντικειμενική θεώρηση των αιτίων που οδήγησαν στις εν συνεχεία συνωμοσίες σε βάρος της Κύπρου.
7. Ενώ αποτελεί αναντίλεκτο γεγονός το ότι η νατοϊκή και αγγλοαμερικανική συνωμοτική στάση έναντι της Κυπριακής Δημοκρατίας οδήγησε στη διχοτόμηση της Κύπρου δεν γίνεται καμία αναφορά στα στρατηγικά και τακτικά λάθη που διαπράχθηκαν από πλευράς Κυπριακής ηγεσίας καθιστώντας έτσι το Πόρισμα ιστορικά ελλιπές και σκόπιμα μεροληπτικό.
8. Το πόρισμα δεν εξετάζει τα αποτελέσματα και τις επιπτώσεις της εσωτερικής πολιτικής (διχασμός, διχόνοια, παράνομες ομάδες και παρακράτος) και της εξωτερικής πολιτικής του αρχ. Μακαρίου (διαρκής πόλεμος με τις εκάστοτε ελληνικές κυβερνήσεις, αντιπαράθεση με τις ΗΠΑ που αποτελούσε μία των υπερδυνάμεων και μετωπική σύγκρουση με τη χούντα του αδίστακτου Ιωαννίδη).
9. Το πόρισμα περιέχει πλείστες όσες ανακρίβειες, παραλείψεις και υποθέσεις και πολλά από τα συμπεράσματά του δεν βασίζονται σε απτά τεκμήρια ή πρωτογενείς πηγές (παραδείγματα στα ειδικότερα σχόλια) αλλά σε υποθέσεις, συσχετισμούς και παρεμφερείς μαρτυρίες.
10. Στο πόρισμα γίνεται επιλεκτική χρήση αποσπασμάτων καταθέσεων, εγγράφων ή συγγραμμάτων για να στηριχθεί η πιο πάνω φιλοσοφία και στόχοι των συγγραφέων του (ιστορική συρραφή) ενώ αποσπάσματα των ιδίων εγγράφων που οδηγούν σε άλλα συμπεράσματα παραλείπονται. Ενώ για παράδειγμα οι συγγραφείς του πορίσματος θεωρούν το σύγγραμμα του Μπονάνου ως αναξιόπιστη πηγή, εντούτοις χρησιμοποιούν αποσπάσματα από αυτό για να στηρίξουν τη θεωρία τους. Παραλείπουν όμως να κάνουν χρήση των λόγων που οδήγησαν τους στρατιωτικούς της χούντας στη διενέργεια του πραξικοπήματος, όπως αυτοί αναφέρονται στο πιο πάνω σύγγραμμα.
11. Για τον ίδιο λόγο γίνεται προσπάθεια να συνδεθεί και η μυστική διαφυγή και κάθοδος του στρατηγού Γρίβα στην Κύπρο το 1971 με το δικτάτορα Ιωαννίδη, ενώ αποσιωπούνται τόσο η αντιχουντική δράση του Γρίβα (1968-69) όσο και οι δημόσιες ομιλίες του ενάντια στη Χούντα (1970-71).
12. Το πόρισμα επιχειρεί έμμονα να συσχετίσει το στρατηγό Γρίβα και την ΕΟΚΑ Β με τη χούντα και το πραξικόπημα.
13. Ενώ στο συμπέρασμα του πορίσματος αναφέρονται περιληπτικά οι βασικοί παράγοντες και οι λόγοι της τραγωδίας του 1974, εντούτοις στη λεπτομερή παράθεση των γεγονότων, παραλείπονται εκείνοι για τους οποίους ευθύνη έφερε η κυπριακή κυβέρνηση.
14. Δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα η θεωρία του πορίσματος ότι από το 1963 και μετέπειτα όλες οι Ελληνικές κυβερνήσεις και οι Έλληνες πολιτικοί και στρατιωτικοί ήθελαν να διχοτομήσουν την Κύπρο.
15. Το πόρισμα παραγνωρίζει την αυτοθυσία και τον ηρωισμό που επέδειξαν οι Έλληνες στρατιωτικοί και οι άνδρες της ΕΛΔΥΚ καθώς και οι Κύπριοι στρατιώτες και έφεδροι κατά την Τουρκική εισβολή.
16. Η παρουσίαση του στρατηγού Γρίβα ως περίπου του αρχιτέκτονα του χουντικού πραξικοπήματος δεν ανταποκρίνεται στην ιστορική πραγματικότητα δεδομένου ότι α) ο στρατηγός Γρίβας απεβίωσε έξι μήνες πριν από το πραξικόπημα, β) ότι ανακηρύχθηκε από την Βουλή των Αντιπροσώπων «ως άξιον τέκνον της ιδιαιτέρας αυτού πατρίδος Κύπρου» (ψήφισμα ημερ. 31/1/74) και γ) ότι τιμήθηκε από τον Πρόεδρο Μακάριο με τριήμερο επίσημο πένθος.

ΛΕΠΤΟΜΕΡΗ ΣΧΟΛΙΑ
Σελ. 4. Όροι εντολής
Το πόρισμα αναφέρει: 7. Μετά την ολοκλήρωση των εργασιών της η Επιτροπή θα ετοιμάσει πόρισμα στο οποίο θα αναφέρεται το σύνολο των δραστηριοτήτων της και το οποίο θα παρουσιαστεί στην ολομέλεια του σώματος. Θα κοινοποιηθεί επίσης όπου η Βουλή ήθελε αποφασίσει. Το πόρισμα ΔΕΝ θα αναφέρεται σε πολιτικές ή ποινικές ευθύνες.
Στο πόρισμα 1) δεν φαίνεται να αναφέρεται το σύνολο των δραστηριοτήτων της Επιτροπής για παράδειγμα τα ονόματα και η ιδιότητα των μαρτύρων. 2) Αντίθετα με τους όρους εντολής το μέγιστο μέρος του πορίσματος επιχειρεί να αποδώσει πολιτικές ευθύνες.

ΚΕΦ. ΣΥΝΤΟΜΗ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ
Σελ. 13 - Ιστορική ανακρίβεια
Ο Σουλτάνος που παραχώρησε, το 1878, την Κύπρο στη Μεγάλη Βρετανία ήταν ο Αβδούλ Χαμίτ και όχι ο Σελίμ που αναφέρει το πόρισμα.
Σελ. 14 - Ιστορική ανακρίβεια
Τα άρθρα της Συνθήκης των Σεβρών (1920) που αναφέρονται στην Κύπρο είναι τα υπ’ αριθμό 115, 116 και 117 και όχι τα άρθρα 15 και 17 όπως λανθασμένα καταγράφει στο πόρισμα.
Σελ. 14 - Ιστορική παράλειψη
Παραλείπεται η αναφορά στο Ενωτικό Δημοψήφισμα του 1921. Αυτό αποτελεί τεκμήριο της διαχρονικής δύναμης και έντασης του ενωτικού αγώνα.
Σελ. 14 - Ιστορική παράλειψη
Παραλείπεται η αναφορά στο Ενωτικό Δημοψήφισμα του 1930. Αυτό αποτελεί τεκμήριο της διαχρονικής δύναμης και έντασης του ενωτικού αγώνα.
Σελ. 16 (1950) Ιστορική παράλειψη Στις 15 Ιανουαρίου 1950 διοργανώνεται από την Εθναρχία και τον αρχιεπίσκοπο Μακάριο Β΄ Παγκύπριο δημοψήφισμα για Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα.
Σελ. 16 (1955-59) – Ιστορική παράλειψη
Σε αντίθεση με το αρχικό πόρισμα στο οποίο ουδεμία μνεία γινόταν στον ένοπλο αγώνα της ΕΟΚΑ για την Ένωση, ο οποίος υπήρξε το σημαντικότερο γεγονός της Ιστορίας της Κύπρου, κατόπιν πολλών αντιδράσεων στο τελικό πόρισμα προστέθηκαν δύο παράγραφοι. Από το πόρισμα όμως παραλείπονται οι συνέπειες και οι επιπτώσεις του αγώνα ο οποίος καθοδηγούσε τις σκέψεις και τις ενέργειες του αρχηγού της Γ.Γρίβα - Διγενή και ενός μεγάλου αριθμού των πρωτεργατών του επαναστατικού αυτού κινήματος καθώς και της ενωτικής παράταξης για τα επόμενα χρόνια. Ο αγώνας της Ένωσης, που ήταν το εθνικό όραμα γενεών Ελλήνων της Κύπρου και που άρχισε με την απελευθέρωση της Ελλάδας από τον οθωμανικό ζυγό, εντείνεται επί Αγγλοκρατίας. Το επαναστατικό κίνημα της ΕΟΚΑ αποτελούσε την ένοπλη έκφραση του αγώνα της Ένωσης. Το όραμα της Ένωσης καθοδηγούσε τις ενέργειες της πλειονότητας των Κυπρίων και της ηγεσίας του κατά τις επόμενες δεκαετίες. Οι παρεκκλίσεις του αρχ. Μακαρίου, έστω και προσωρινές, από την πορεία της Ένωσης (δηλώσεις στη Κασλ το 1958, υπογραφή Συμφωνιών Ζυρίχης – Λονδίνου 1959), οι αμφιταλαντεύσεις του μεταξύ ένωσης – ανεξαρτησίας το 1960-71, η θεωρία του εφικτού κτλ. προκάλεσαν τρομερές αντιδράσεις στο εσωτερικό και ιδιαίτερα ανάμεσα σε εκείνους που αγωνίστηκαν και θυσιάστηκαν υπέρ του ιδανικού αυτού. Οι κατά καιρούς συγκρούσεις με τον αρχ. Μακάριο προέρχονταν από μια μερίδα ανθρώπων που τον θεωρούσαν ως εμπόδιο για την πραγμάτωση του προαιώνιου πόθου της Ένωσης.
Σελ. 17 (1958) – Ιστορική παράλειψη
Παραλείπεται αναφορά στη μονομερή απόφαση του αρχ. Μακαρίου να εγκαταλείψει την πορεία της Ένωσης για χάρη της ανεξαρτησίας χωρίς συνεννόηση με την Ελληνική Κυβέρνηση ή με το στρατιωτικό αρχηγό του αγώνα Γ.Γρίβα Διγενή (δήλωση στην Μπάρμπαρα Κασλ 18.9.1958). Οι επιπτώσεις του τερματισμού ή αναστολής του αγώνα της Ένωσης ήταν σοβαρότατες και επηρέασαν καθοριστικά τα γεγονότα των επόμενων χρόνων.
Σελ. 17 (1959) – Ιστορική παράλειψη
Ουδεμία αναφορά γίνεται στο ότι ο αρχ. Μακάριος συνυπέγραψε τις Συμφωνίες Ζυρίχης – Λονδίνου. Το πόρισμα απέτυχε να αντιληφθεί και να αξιολογήσει την τεράστια σημασία και τις επιπτώσεις που είχε ο αγώνας της ΕΟΚΑ για Ένωση και ο απότομος τερματισμός του αγώνα αυτού με την υπογραφή των Συμφωνιών Ζυρίχης – Λονδίνου, οι οποίες απέκλειαν εσαεί την Ένωση, στη μετέπειτα ζωή και τις εξελίξεις του τόπου.
Σελ. 17 (1959) Ιστορική παράλειψη
Ουδεμία αναφορά γίνεται στη σύλληψη του τουρκικού πλοιαρίου «Ντενίς» την 18η Οκτώβρη του 1959 που μετέφερε οπλισμό από την Τουρκία για τις Τ/Κ εξτρεμιστικές οργανώσεις.
Σελ. 18 (1963) Ιστορική παράλειψη
Δεν αναφέρεται ότι με την απόφαση του αρχ. Μακαρίου για τροποποίηση του Συντάγματος το Δεκέμβριο του 1963 διαφώνησε η Ελληνική Κυβέρνηση και ότι ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζον Κένετι συμβούλεψε το Μακάριο να μην προχωρήσει σε αυτή.
Ιστορική παράλειψη της περιβόητης εμπλοκής και του ρόλου του Βρετανού ύπατου αρμοστή στη Λευκωσία Ουίλλιαμ Κλαρκ στο ζήτημα των 13 σημείων του Μακαρίου.
Ιστορική παράλειψη Παραλείπεται το σημαντικό καθοριστικό γεγονός ότι αποτέλεσμα των γεγονότων του 1963-64 ήταν η πρώτη διχοτόμηση της κυπριακής πρωτεύσας την οποία ο Αρχηγός του κράτους υπέγραψε με την παρουσία του στην υπογραφή (πράσινες γραμμές), ο κατατεμαχισμός του κυπριακού κράτους με τη δημιουργία ελεγχόμενων τουρκικών θυλάκων και η δημιουργία των πρώτων προσφύγων και αγνοουμένων στην Κύπρο (μαρτυρία Κληρίδη).
Σελ. 21 (1964) Ιστορική παράλειψη
Παραλείπεται το σημαντικό γεγονός ότι την επικείμενη εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο τον Αύγουστο του 1964 ματαίωσε η άμεση παρέμβαση του προέδρου των ΗΠΑ Λίντον Τζόνσον με αυστηρή επιστολή του προς τον Τούρκο πρωθυπουργό, διότι με αυτό ανατρέπεται η θεωρία της συνεχούς συνομωσίας που το πόρισμα προσπαθεί να στηρίξει.
Σελ. 21 (1964) – Ιστορικές παραλείψεις
Είτε με παράλειψη στοιχείων είτε με αφελείς αναφορές επιχειρείται συστηματική δικαιολογία των μονομερών αποφάσεων και ενεργειών του αρχ. Μακαρίου, όπως: 1) η υποβολή των 13 σημείων τροποποίησης του συντάγματος (Δεκ. 1963) όταν στην Ελλάδα ουσιαστικά δεν υπήρχε κυβέρνηση (παραλείπεται), 2) η κατά τον Ιανουάριο του 1964 μονομερής κατάργηση της Συνθήκης Εγγυήσεως (παραλείπεται), 3) η κατά τον Αύγουστο του 1964 πρόκληση των επεισοδίων της Μανσούρας (παραλείπονται οι λόγοι) και η επίσκεψή του στον πρόεδρο της Αιγύπτου Νάσερ από τον οποίο ζήτησε εμπλοκή του στο Κυπριακό και στρατιωτική βοήθεια την οποία όμως του αρνήθηκε και η οποία επίσκεψη προκάλεσε σοβαρές αντιδράσεις στη Δύση (παραλείπεται). Τα τελευταία ενώ διεξάγονταν οι διαπραγματεύσεις ΗΠΑ (Άτσεσον), Ελλάδας και Τουρκίας στη Γενεύη για εξεύρεση λύσης του Κυπριακού με βάση την Ένωση.
Σελ. 21-22 (1960-65) Ιστορική παράλειψη
Ενώ στο Πόρισμα υπάρχει εκτεταμένη αναφορά, στη στάση των ΗΠΑ έναντι του Κυπριακού προβλήματος στη δεκαετία του 1960, οι συντάκτες του πορίσματος απέφυγαν οποιαδήποτε αναφορά στη στάση της Σοβιετικής Ένωσης την ίδια περίοδο.
Έτσι καμιά αναφορά δεν υπάρχει στο Πόρισμα για την δήλωση του Σοβιετικού ΥΠΕΞ Γκρομύκο, στις 21 Ιανουαρίου 1965 περί «ομοσπονδιακής λύσης, του Κυπριακού». Δήλωση που καταδικάστηκε ακόμη και από την εφημερίδα «Χαραυγή» στις 23/1/65, που μεταξύ άλλων ανέφερε ότι «η ομοσπονδιακή μορφή κρατικής συγκρότησης είναι και λανθασμένη και ανεφάρμοστη στην πράξη και επιζήμια..».
Σελ. 27 (1964) Ιστορική παράλειψη
Παραλείπεται ο πραγματικός σκοπός της επίσκεψης Γαρουφαλιά στην Κύπρο τον Αύγουστο του 1964. Ο Γαρουφαλιάς στην επίσκεψή του εκείνη κοινοποίησε στο Μακάριο την απόφαση του Συμβουλίου του Στέμματος για άμεση μονομερή κήρυξη της Ένωσης την οποία όμως ο Μακάριος ματαίωσε μετά από συνεννόηση με τον Ανδρέα Παπανδρέου, υιό του Έλληνα πρωθυπουργού, και την αποστολή στην Αθήνα του Βάσου Λυσσαρίδη οι οποίοι έπεισαν το Γεώργιο Παπανδρέου να μη εφαρμόσει την απόφαση του Συμβουλίου του Στέμματος.
Σελ. 27 (1966) – Ιστορική παράλειψη
Το πόρισμα αναφέρει: Όπως αναφέρεται, οι προθέσεις της Ελλάδας ήταν η παραχώρηση στην Τουρκία με μορφή της μίσθωσης ή της κυριαρχίας στρατιωτικής βάσης. Σαν τέτοια υποδεικνυόταν η Βρετανική Βάση της Δεκέλειας. Δεν αναφέρεται και δεν έχει εντοπισθεί πουθενά εάν η Μ.Βρετανία είχε βολιδοσκοπηθεί για αυτό και ποια ήταν η άποψή της.
Το πόρισμα παρέλειψε αυθεντικά έγγραφα. Σε σύγγραμμα που παραδόθηκε στην Επιτροπή ως τεκμήριο (βλ. Λ.Λεωνίδου, Γ.Γρίβας Διγενής, Βιογραφία, Τόμος ΙΙΙ, σ.323-326) δημοσιεύονται από απόρρητα βρετανικά έγγραφα τόσο οι βολιδοσκοπήσεις που έγιναν από τον βασιλιά Κωνσταντίνο όσο και η απόφαση της Βρετανίας να παραχωρήσει τη Βάση της Δεκέλειας για να υποβοηθήσει συμφωνία στο Κυπριακό (10.11.1966).
Σελ. 27 (1966) – Ιστορική διαστρέβλωση
Αντί τα σχέδια Άτσεσον να αξιολογηθούν ως ευκαιρίες για την Ένωση με ανταλλάγματα προς την Τουρκία, και να εξεταστούν οι λόγοι αποτυχίας τους, αυτά εντάσσονται από τους συγγραφείς του πορίσματος μέσα στο «σχέδιο της διαρκούς συνομωσίας».
α. Παραλείπεται αναφορά στην πρόταση των ΗΠΑ, αμέσως μετά το ναυάγιο των σχεδίων Άτσεσον, προς την Ελλάδα να κηρύξει μονομερώς την Ένωση, ενώ Αμερική δεσμεύτηκε να κρατήσει την Τουρκία «σε απόσταση βραχίονα» και εξέταση του ποίοι ήσαν οι υπαίτιοι για τη ματαίωση αυτής της προσφοράς.
β. Παραλείπεται αναφορά στο ότι ο Βρετανός πρωθυπουργός Ουίλσον απέστειλε επιστολή προς τον τέως βασιλιά Κωνσταντίνο στη οποία τον πληροφορούσε ότι η Βρετανία αποδεχόταν να παραχωρήσει τη Δεκέλεια ως αντάλλαγμα για τη λύση του Κυπριακού.
ΚΕΦ. ΚΟΦΙΝΟΥ - ΜΕΡΑΡΧΙΑ
Σελ.34 (Κοφίνου) Το πόρισμα αναφέρει: Οι λόγοι που οδήγησαν την ηγεσία της ΑΣΔΑΚ στη λήψη της απόφασης για τη διενέργεια της επιχείρησης δεν είναι πλήρως επιβεβαιωμένοι…
Το πόρισμα παρέλειψε αυθεντικά έγγραφα: Η Επιτροπή έχει στα χέρια της έγγραφα που πιστοποιούν ότι 1) η Κυπριακή Κυβέρνηση ζητούσε επίμονα κάλυψη από την Εθνική Φρουρά 2) Το ΓΕΕΦ εισηγήθηκε όπως η Αστυνομία από μόνη της αντιμετωπίσει τις τουρκικές προκλήσεις 3) Το ΓΕΣ έδωσε έγκριση για ανάμιξη της ΕΦ και 4) Στις 13.11.67 αντιπρόσωποι του ΓΓ του ΟΗΕ πληροφόρησαν το Μακάριο ότι η Τουρκία αποδεχόταν σταδιακή επανέναρξη των περιπολιών την οποία πληροφορία ο Αρχιεπίσκοπος αγνόησε.
Σελ. 35 (Κοφίνου) Το πόρισμα αναφέρει: Δεύτερη εκδοχή…Ο δεύτερος και πιθανότερος λόγος αφορά ενδεχόμενη απόφαση των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ για οριστική διευθέτηση του Κυπριακού στη βάση του σχεδίου Άτσεσον το οποίο είχε απορριφθεί.
Η χρήση των όρων πιθανότερος λόγος και ενδεχόμενη απόφαση, αποτελούν υποθέσεις χωρίς τεκμήρια για την εμπλοκή των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στο ζήτημα της Κοφίνου.
Τα επιχειρήματα που χρησιμοποιήθηκαν για στήριξη της εκδοχής αυτής δεν επιβεβαιώνουν εμπλοκή του ΝΑΤΟ.
Ιστορική παράλειψη Παραλείπεται αναφορά στην επίσκεψη Σπαντιδάκη στην Κύπρο στα τέλη Οκτωβρίου 1967 και οι μυστικές συνομιλίες – συμφωνία που είχε με το Μακάριο για την Κοφίνου και τη Μεραρχία.
Εσκεμμένη παράλειψη Παραλείπεται αναφορά στην απόπειρα εναντίον της ζωής του στρατηγού Γρίβα που έγινε εκείνες τις μέρες με την ανατίναξη του αεροπλάνου που θα ταξίδευε.
Εσκεμμένη παράλειψη Το πόρισμα παρέλειψε μαρτυρίες που είχε η Επιτροπή (από Μ.Καλογερόπουλο) ότι ο στρατηγός Γρίβας όχι μόνο ήταν αντίθετος με την ανάμιξη της Εθνικής Φρουράς στην υπόθεση των περιπολιών της αστυνομίας στην περιοχή Αγίου Θεοδώρου - Κοφίνου αλλά για να προλάβει τα επεισόδια: 1) Μετέθεσε Ε/Κ αξιωματικό από τον Πύργο στο ΚΕΝ Λάρνακας και του ανέθεσε την εξουδετέρωση του Τούρκου αξιωματικού που διοργάνωνε τους Τούρκους και τους καθοδηγούσε στην πρόκληση επεισοδίων. 2) Τη δωδεκάτη ώρα διέταξε Ε/Κ αξιωματικό να αφαιρέσει τους πυροκροτητές από τα όπλα των στρατιωτών της Εθνικής Φρουράς για να αποφευχθεί η ανταπόδοση του πυρός στην πρόκληση των Τούρκων.
Το πόρισμα παρέλειψε αυθεντικά έγγραφα: Παραλείπεται η σύσκεψη της 13ης Νοεμβρίου 1967 υπό την προεδρία του αρχ. Μακαρίου κατά την οποία οι εκπρόσωποι του Γ.Γ. του ΟΗΕ, Οζόριο-Ταφάλ και Μαρτόλα ενημέρωσαν το Μακάριο ότι η Τουρκία αποδέχθηκε το χρονοδιάγραμμα σταδιακής επανέναρξης των περιπολιών. Ο τότε διοικητής της Ειρηνευτικής Δύναμης του ΟΗΕ M.Harbottle (The Impartial Soldier, p.149) αναφέρει: Ακόμη και η αναφερθείσα αλλαγή στη στάση των Τούρκων απέτυχε να αλλάξει την απόφαση της Κυβέρνησης να προχωρήσει. Οι προειδοποιήσεις τόσο του Μαρτόλα όσο και του Οζόριο-Ταφάλ στον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο να συμφωνήσει για παραπέρα αναβολή των περιπολιών δεν είχαν επιτυχία. Οι συμβουλές τους έγιναν αποδεκτές με ευχαριστίες αλλά ο Αρχιεπίσκοπος το ξεκαθάρισε ότι δεν μπορούσε να υποσχεθεί ότι θα τις ακολουθούσε. (Δημοσιεύτηκε σε σύγγραμμα που παραδόθηκε στην Επιτροπή Λ.Λεωνίδου Τόμος ΙΙΙ, σ.371)
Σελ. 38 (Κοφίνου) – Εσκεμμένη επιλογή εγγράφων
Γίνεται αναφορά στην επιστολή του Πολ. Γεωρκάτζη που απέστειλε στις 17.11.67 δηλαδή δύο μέρες μετά τα γεγονότα ασφαλώς για να δικαιολογήσει τις αποφάσεις και ενέργειες της Κυπριακής Κυβέρνησης καθώς και τις σοβαρές συνέπειες από αυτές και όμως παραλείπεται η έκθεση του στρατηγού Γρίβα για τα γεγονότα.
Αυθαίρετα η Επιτροπή υποστηρίζει αυτό που περιγράφει ως δεύτερη εκδοχή του πορίσματος, ενώ υπάρχει πληθώρα άλλων εκδοχών που αποτελούν συνδυασμό των γεγονότων που περιγράφονται στις προτεινόμενες εκδοχές.
Το πόρισμα παρέλειψε αυθεντικά έγγραφα: Παραλείπεται σημαντικότατο έγγραφο – καταγγελία του Γρίβα προς το Υπουργείο Εθνικής Αμύνης της Ελλάδας στις 16.9.1966, δηλαδή ένα χρόνο πριν τις εξελίξεις Κοφίνου, ότι η Κυπριακή Κυβέρνηση προκαλεί επεισόδια με τους Τουρκοκυπρίους για να εμπλέξει την Εθνική Φρουρά (Σπύρου Παπαγεωργίου, Τα Κρίσιμα Ντοκουμέντα του Κυπριακού, Τόμος Γ΄, σ.287):
Με αυτό στρατηγός Γρίβας επισημαίνει τον κίνδυνον να ρυμουλκηθώμεν εις ενεργείας, αίτινες ενδεχομένως να οδηγήσουν εις μη επιθυμητάς εξελίξεις.
Σελ. 42 (Μεραρχία) Για την ανάκληση της Μεραρχίας το πόρισμα αναφέρει: Σε διάφορες κατά καιρούς αναφορές προβλήθηκε η άποψη ότι ο Αρχ. Μακάριος και η κυπριακή κυβέρνηση είχαν συγκατατεθεί στην αποχώρηση της Μεραρχίας. Αυτό δεν φαίνεται να ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα…
Το πόρισμα παρουσιάζει ανακριβή στοιχεία. Τα απόρρητα Αμερικανικά έγγραφα επιβεβαιώνουν ότι ο Μακάριος ευχαρίστως αποδεχόταν την αποχώρηση της Ελληνικής Μεραρχίας από τις 22 Νοεμβρίου, προτού ακόμα η Χούντα την αποδεχτεί στις 29 Νοεμβρίου. Σε τηλεγράφημα του Αμερικανού πρέσβη στη Λευκωσία Taylor Bletcher προς το Στέιτ Ντιπάρτμεντ (αρ.313 22.11.1967) περιγράφει την αντίδραση του Μακαρίου ως εξής (Σε σύγγραμμα που παραδόθηκε στην Επιτροπή του Λ.Λεωνίδου, ΓΓΔ -Τόμος ΙΙΙ, σ.396).
Ο Μακάριος μου ανέφερε ότι είμαστε σωστοί στην υπόθεσή μας ότι υποστήριζε αποστρατικοποίηση μέσα από μία σταδιακή ελάττωση των δυνάμεων αλλά ήταν εκτός συζήτησης να πάρει ο ίδιος την πρωτοβουλία χωρίς αναφορά στην Αθήνα. Είπε ότι προσωπικά δεν θα είχε κανένα ενδοιασμό να μου πει ότι συμφωνούσε με το πνεύμα και μάλιστα με το γράμμα του προτεινομένου μηνύματος. Αλλά υπό την παρούσα κρίση και κατάσταση της κοινής γνώμης τόσο εδώ (στην Κύπρο) όσο και στην Ελλάδα, φοβόταν ότι θα τον κατηγορούσαν ως προδότη και ότι ξεπούλησε την Ελλάδα… Συμφώνησε αλλά είπε ξανά ότι δεν μπορούσε να πάρει πρωτοβουλία. Στη συνέχεια ο Αρχιεπίσκοπος είπε ότι θα μπορούσε να αντιδράσει θετικά σε οποιαδήποτε Ελληνική πρωτοβουλία στη γραμμή αυτή και ζήτησε να κάνουμε παραστάσεις στην Αθήνα όπως εκείνες που κάναμε στον ίδιο…
Αυτούσιο το Αμερικανικό έγγραφο το έχει η Επιτροπή.
Επιπρόσθετα, τα ίδια έγγραφα πιστοποιούν ότι κατά τις συναντήσεις που είχε στις επόμενες μέρες με τον Αμερικανό μεσολαβητή Σάιρους Βανς, ο αρχ. Μακάριος έθεσε επιτακτικά το αίτημα της κυπριακής κυβέρνησης για αποχώρηση όχι μόνο των στρατευμάτων που έφτασαν στο νησί μετά το 1963 (της Μεραρχίας), αλλά και της ΕΛΔΥΚ και ΤΟΥΡΔΥΚ και την πλήρη αποστρατικοποίηση του νησιού, απόφαση που σήμαινε κατάργηση των Συμφωνιών Ζυρίχης – Λονδίνου.

ΚΕΦ. ΠΡΟΕΔΡΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ 1968
Σελ. 44 Το πόρισμα αναφέρει: Αντιπολίτευση η οποία αξιοποιήθηκε στη συνέχεια από τη χούντα για να αποδυναμωθεί και να αποσταθεροποιηθεί ο Αρχ. Μακάριος.
Δεν υπάρχουν αποδείξεις για αυτό το συμπέρασμα.
Το πόρισμα αναφέρεται κατά κόρον στη Γριβική παράταξη αντί στην «ενωτική παράταξη».
Το πόρισμα αναφέρει: Υποψήφιοι για την προεδρία ήταν ο Αρχ. Μακάριος και ο Δρ. Τάκης Ευδόκας ο οποίος παρουσιάσθηκε σαν ο υποψήφιος- εκπρόσωπος της Γριβικής παράταξης.
Ο Ευδόκας ήταν υποψήφιος της ενωτικής παράταξης.

ΚΕΦ. ΕΘΝΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ
Σελ. 53 Το πόρισμα αναφέρει: Εκτίμηση της Επιτροπής είναι πως πίσω από την ίδρυση και δράση του Εθνικού Μετώπου βρίσκονταν κύκλοι της ελληνικής χούντας…
Το πόρισμα επιχειρεί απεγνωσμένα να στηρίξει τη φανερή μεροληπτική γραμμή του ότι όλα γεγονότα και οι κινήσεις που στρέφονταν εναντίον του αρχ. Μακαρίου είχαν αφετηρία την Αθήνα με σκοπό την αποσταθεροποίησή του. (Θεωρία της διαρκούς συνομωσίας).

ΚΕΦ. ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΓΕΩΡΚΑΤΖΗ
Σελ. 60 . Το πόρισμα αναφέρει: Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι ο Δ.Παπαποστόλου ήταν στο σημείο της συνάντησης.
Υπάρχουν μαρτυρίες από αυτόπτες μάρτυρες που έχουν δημοσιευθεί και που πιστοποιούν ότι ο Παπαποστόλου κατά την ώρα της δολοφονίας βρισκόταν στη Λέσχη Αξιωματικών της Εθνικής Φρουράς.
Σελ. 61. Το πόρισμα αναφέρει: Μάλιστα το γεγονός αυτό έδωσε τη δυνατότητα σε διάφορους κύκλους να ισχυρίζονται ότι στη δολοφονία έλαβε μέρος και άτομο του στενού περιβάλλοντος του Αρχιεπισκόπου. Όμως από το σύνολο των στοιχείων που κατέχει η Επιτροπή δεν επιβεβαιώνεται αυτός ο ισχυρισμός.
Αναπάντητα ερωτήματα:
i) Ποια στοιχεία έχει η Επιτροπή που απορρίπτουν τον ισχυρισμό αυτό;
ii) Κλήθηκε να καταθέσει στην επιτροπή το εν λόγω άτομο του κύκλου του Αρχιεπισκόπου;
iii) Γιατί αφέθηκαν οι Παπαποστόλου και Πουλλίτσας να αναχωρήσουν για την Ελλάδα εφόσον ήταν γνωστό στις Αρχές ότι ενέχονταν στη δολοφονία του Γεωρκάτζη;

ΚΕΦ. ΑΦΙΞΗ ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΓΡΙΒΑ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ
Σελ. 61. Το πόρισμα αναφέρει: Το πλοιάριο με το οποίο θα έφθανε μυστικά στην Κύπρο φρόντισε να εξασφαλίσει ο εφοπλιστής Α.Ποταμιάνος, όπως ακριβώς είχε συμβεί κατά τη μυστική άφιξή του στην Κύπρο το 1964. Αναχώρησε από το Πόρτο Χέλι στις 28 Αυγούστου με προορισμό την Κύπρο.
Το πόρισμα παρουσιάζει ανακριβή στοιχεία: Τα πιο πάνω αποτελούν σοβαρές ανακρίβειες:
1) Το πλοιάριο δεν είχε εξασφαλίσει ο Α.Ποταμιάνος αλλά ναυλώθηκε από τον Κοσμά Μαστροκόλια από το Γερμανό ιδιοκτήτη του με Έλληνα καπετάνιο.
2) Η αναχώρηση του στρατηγού Γρίβα το 1964 έγινε στις 9 Ιουνίου από τον Πειραιά με το πλοίο Ελευθερία της ναυσιπλοΐας Ποταμιάνου και αποβιβάστηκε στο λιμάνι της Λεμεσού τις πρωινές ώρες της 12ης Ιουνίου.
3) Η αναχώρηση του στρατηγού Γρίβα στις 28 Αυγούστου του 1971 έγινε την 15η ώρα με το πλοιάριο Δελφίνι από τον όρμο Κωττέρων της Γλυφάδας και όχι από το Πόρτο Χέλι.
Παρατίθεται απόσπασμα από το ημερολόγιο του στρατηγού Γρίβα 31.8.71 που ανατρέπει την εισήγηση του πορίσματος:
Το πλοιάριον που με μετέφερεν ωνομάζετο Δελφίνι ανήκε δε εις Γερμανόν, διοικείτο δε υπό Έλληνος πλοιάρχου. Με συνώδευσεν εις τον πλουν ο πιστός και αφωσιωμένος φίλος Κοσμάς Μαστροκόλιας, παρ’ όλους τους κινδύνους που διέτρεχε να αποκαλυφθή μετά την επιστροφήν του η πράξις του αυτή και να υποστή τας συνεπείας. Ο ίδιος εφρόντισε και εξεύρε το πλοιάριον.
Σελ. 62. Το πόρισμα αναφέρει: Τις προθέσεις του στρατηγού γνώριζαν οι Α. Ποταμιάνος, Κ.Μαστροκόλιας και τα αδέλφια Σκλαβενίτη (Γιάννης και Αθανάσιος), άτομα τα οποία όπως έχει επιβεβαιωθεί ήσαν έμπιστοι συνεργάτες του δικτάτορα Δ.Ιωαννίδη… Τα παραπάνω ήσαν στενοί και έμπιστοι συνεργάτες του Γ. Γρίβα… Τα παραπάνω άτομα φαίνεται ότι είχαν αναλάβει την οργάνωση και την προετοιμασία της αναχώρησής του από την Αθήνα. Ως εκ τούτου είναι απίθανο η χούντα (τουλάχιστον η ομάδα Δ.Ιωαννίδη) να αγνοούσε αυτούς τους σχεδιασμούς.
Το πόρισμα παρουσιάζει ανακριβή στοιχεία: Σύμφωνα με σημειώσεις του στρ/γού Γρίβα εκτός από τον Κοσμά Ματροκόλια και τον Κ. Ευσταθόπουλο κανείς από τους πιο πάνω δε γνώριζαν το χρόνο απόδρασης του Διγενή. Ούτε ο Κ.Μαστοκόλιας ούτε ο Κ.Ευσταθόπουλος μέχρι τότε υπήρξαν έμπιστοι συνεργάτες του δικτάτορα Ιωαννίδη. Ο Μαστροκόλιας είχε συλληφθεί το Σεπτέμβριο του 1968, μετά την αποκάλυψη από τις Αρχές της οργάνωσης Γρίβα εναντίον της Χούντας, τέθηκε υπό κράτηση και ανακρίθηκε για μέρες από τα όργανα του Ιωαννίδη.
Η υπόθεση του πορίσματος «Τα παραπάνω άτομα φαίνεται ότι είχαν αναλάβει» είναι εντελώς εσφαλμένη και αναληθής υπόθεση γιατί με εντολές του Διγενή ελάχιστοι γνώριζαν το σχέδιο αναχώρησής του.
Η υπόθεση «Ως εκ τούτου είναι απίθανο η χούντα (τουλάχιστον η ομάδα Δ.Ιωαννίδη) να αγνοούσε αυτούς τους σχεδιασμούς» είναι εντελώς εσφαλμένη, αναληθής και ατεκμηρίωτη υπόθεση. Το πόρισμα προσπαθεί με υποθέσεις (χρήση λέξεων φαίνεται και είναι απίθανο) να βγάλει τα δικά του ατεκμηρίωτα συμπεράσματα ότι δήθεν η μυστική διαφυγή του στρ/γού Γρίβα από την Αθήνα το 1971 ήταν σε γνώση του Δ.Ιωαννίδη.
Σελ. 63 Το πόρισμα αναφέρει: – Η Επιτροπή δεν έχει γνώση εάν και κατά πόσο τους σχεδιασμούς τους γνώριζε ο πρώην σωματοφύλακάς του Αριστείδης Παλαίνης, ο οποίος ήταν μέλος της ομάδας των εμπίστων αξιωματικών του δικτάτορα Δ. Ιωαννίδη.
Ιστορική ανακρίβεια- Η αναφορά αυτή είναι εσκεμμένη και παραπλανητική για να συνδέσει το στρατηγό Γρίβα με το δικτάτορα Δ.Ιωαννίδη ενώ κατά το 1968-71 δεν υπήρχε καμιά σχέση του πρώτου με τον πρώην σωματοφύλακά του ή με τον Ιωαννίδη του οποίου το καθεστώς ο Γρίβας σχεδίαζε να ανατρέψει. Αυτό φαίνεται και από το αρχείο του Γ.Γρίβα και από το ότι ο Παλαίνης δεν ανήκε στην ομάδα αξιωματικών που συνεργάζονταν με το Γρίβα στην Αθήνα την περίοδο 1968-71. Εφόσον η Επιτροπή «δεν έχει γνώση εάν και κατά πόσο…» η αναφορά αυτή είναι εσκεμμένη για παραπλάνηση του αναγνώστη.
Εσκεμμένη παράλειψη
Παραλείπεται αναφορά στην αντιχουντική δράση και οργάνωση Γρίβα (1968-69) με στόχο την ανατροπή της χούντας, και ότι σ΄αυτήν εντάχθηκαν οι Σπύρος Μουστακλής, Νικόλαος Λύτρας και Γεώργιος Καρούσος. Και οι τρεις γνωστοί για την αντιχουντική τους δράση, την αποστράτευσή τους, τη φυλάκιση ή εκτοπισμό τους σε απομακρυσμένα ορεινά χωριά ή νησιά καθώς και τα φοβερά βασανιστήρια που υπέστησαν (Μουστακλής) από το στρατιωτικό καθεστώς.
Εσκεμμένη παράλειψη
Παραλείπεται αναφορά στις δύο σημαντικές και μοναδικές δημόσιες ομιλίες του Γ.Γρίβα στον ΟΡΦΕΑ στις 5.4.1970 και στο ΑΚΡΟΠΟΛ στις 4.4.1971 στις οποίες κατηγορεί δημόσια τη Χούντα για τη στάση της στο Κυπριακό. Μοναδική περίπτωση δημόσιων αντχουντικών ομιλιών κατά την περίοδο της δικτατορίας.
Σελ. 65-66 - Εσκεμμένες χρονικές παλινδρομήσεις
Το πόρισμα αναφορικά με τη χρηματοδότηση της ΕΟΚΑ Β΄ σκόπιμα παλινδρομεί για να συγχύσει και να συνδέσει την κατάσταση πριν το θάνατο του στρατηγού Γρίβα με εκείνη που ακολούθησε το θάνατο του. Η χρήση του όρου χρήματα από την Ελλάδα γίνεται ευρέως για δοθεί η εντύπωση ότι ο Γρίβας είχε χρηματοδότηση από το στρατιωτικό καθεστώς της Αθήνας. Για παράδειγμα ο Κροίσος Χριστοδουλίδης, αποσπάσματα από την κατάθεση του οποίου καταγράφονται σχετικά με τη χρηματοδότηση της ΕΟΚΑ Β, ανέλαβε την ηγεσία της οργάνωσης για μια περίοδο μετά το θάνατο του Γρίβα και την απομάκρυνση του Γ.Καρούσου.
Το πόρισμα χρησιμοποιεί αναφορές για χρηματοδότηση της ΕΟΚΑ Β΄ από υποκλοπές τηλεφωνικών συνομιλιών που έγιναν το Φεβρουάριο του 1974, προτού ασχοληθεί με την αγορά όπλων από το Λίβανο το 1972, για να δώσει την εσφαλμένη εντύπωση ότι τα χρήματα για την αγορά αυτή προήλθαν από το εξωτερικό. Στο πόρισμα παραλείπονται στοιχεία και μαρτυρίες ότι τα χρήματα για την αγορά των όπλων της ΕΟΚΑ Β από το Λίβανο παραχώρησαν εξ ολοκλήρου οι Μητροπόλεις Κιτίου και Κυρηνείας.
Ενώ η Επιτροπή έχει στα χέρια στοιχεία για το ποιοι χρηματοδοτούσαν την ΕΟΚΑ Β΄, ουδεμία αναφορά γίνεται σ’ αυτά.
Επιλεκτικά και εσφαλμένα συμπεράσματα
Το πόρισμα χρησιμοποιεί εκτενώς αποσπάσματα από τη φερόμενη ως επιστολή του Γρίβα προς Ιωαννίδη τον Οκτώβριο του 1973 και τη φερόμενη απάντηση του Ιωαννίδη προς Γρίβα επιχειρώντας να αποδείξει τη δήθεν συνεργασία των δύο ανδρών. Οι δύο αυτές επιστολές στις οποίες αναφέρεται επανειλημμένα το πόρισμα παρατίθενται πιο κάτω με τις εξής παρατηρήσεις:
1. Η φερόμενη ως επιστολή του Γρίβα προς Ιωαννίδη φέρει τα αρχικά Γ.Γ. Αλλά ο Στρατηγός, μετά τον αγώνα της ΕΟΚΑ ουδέποτε υπέγραφε απλά ως Γεώργιος Γρίβας αλλά πάντοτε ως Γεώργιος Γρίβας – Διγενής ή με το εκάστοτε ψευδώνυμό του. Κατά συνέπεια τα αρχικά που θα χρησιμοποιούσε θα ήταν ΓΓΔ και όχι ΓΓ.

2. Και αν ακόμη η επιστολή αυτή είναι αυθεντική δεν αποδεικνύει την ύπαρξη, όπως εσφαλμένα και παραπλανητικά διατείνεται το πόρισμα, τακτικής επικοινωνίας και συντονισμό δράσης μεταξύ του Γρίβα και του Ιωαννίδη.

3. Η επιστολή επιβεβαιώνει ότι ο στρατηγός Γρίβας και η οργάνωσή του, μέχρι τον Οκτώβριο του 1973, δύο δηλαδή μήνες πριν το θάνατό του, ουδαμόθεν είχε λάβει βοήθεια. Αυτό όμως το σημείο/ πληροφορία της επιστολής αγνοήθηκε εσκεμμένα από τους συγγραφείς του πορίσματος ενώ χρησιμοποιήθηκε άλλη αναφορά.
Η χωρίς υπογραφή φερόμενη ως απάντηση του Δ.Ιωαννίδη που απευθύνεται προς τον Α33 παρατίθεται πιο κάτω:
4. Η φερόμενη ως επιστολή Δ.Ιωαννίδη προς Γ.Γρίβα είναι ανυπόγραφη.

5. Ο συγγραφέας της επιστολής απευθύνεται προς τον Α33. Αυτό ήταν ψευδώνυμο που χρησιμοποίησε ο Διγενής μέχρι τις 30.1.72. Έκτοτε άλλαξε ψευδώνυμα ως εξής: ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ, ΠΡΟΥΘΟΣ (5.11.72), ΑΕ/2 (21.3.73), ΑΤΛΑΣ (15.8.73) και ΠΛΟΥΤΩΝ (4.12.73). Εάν λοιπόν ο Ιωαννίδης είχε συχνή επικοινωνία με το Γρίβα, όπως το πόρισμα εσφαλμένα διατείνεται, θα έπρεπε να γνωρίζει και να είχε χρησιμοποιήσει το ισχύον για την περίοδο εκείνη ψευδώνυμο ΑΤΛΑΣ με το οποίο ήταν γνωστός ο Διγενής από τις 15.8.73 σε όλους τους συνεργάτες του που είχαν συχνή επικοινωνία μαζί του, και όχι το Α33 το οποίο ο Γρίβας σταμάτησε να χρησιμοποιεί στις 30.1.1972, δηλαδή 17 μήνες προηγουμένως.

6. Η αναφορά του συγγραφέα της πιο πάνω επιστολής στις «10 Νοεμβρίου και εκ νέου 2 Δεκεμβρίου» δεν συνδέεται όπως εσφαλμένα η Επιτροπή έχει συμπεράνει με τη σχεδιαζόμενη από τον Δ.Ιωαννίδη ανατροπή του Γ.Παπαδόπουλου, αλλά με την παραλαβή από την Ελλάδα δύο νέων υποβρυχίων τα οποία ανέμενε κατά τις ημερομηνίες εκείνες. Επομένως στο σημείο αυτό της επιστολής του, ο συγγραφέας της αναφέρεται στην ενίσχυση των αμυντικών δυνατοτήτων της Ελλάδας και όχι στην ανατροπή του Γ.Παπαδόπουλου.
7. Οι συγγραφείς του πορίσματος παρέλειψαν αυθεντικό έγγραφο, χειρόγραφη σελίδα από το ημερολόγιο του Γρίβα ημερομηνίας 20 Μαρτίου 1972.
Από το ημερολόγιο του στρατηγού Γρίβα 20 Μαρτίου 1972
«ΝΑΒΑΡΩΝΗΣ (Μαστροκόλιας) μου απέστειλε ειδικάς πληροφορίας αίτινες του επεδόθησαν από Στρατηγόν Καρατζένη, προερχόμεναι ως ούτος λέγει από αρμόδιον Υπάλληλον του Υπουργείου Εξωτερικών. Εις ταύτας φαίνεται ότι υπάρχει μυστική συμφωνία Χούντας –Τουρκίας μετά τας εκλογάς της Αμερικής διά διχοτόμησιν της Κύπρου. Εκπληκτικόν! Δεν ανέμενε κανείς όχι από στρατιωτικούς αλλά απλούς πολίτας, τοιαύτην προδοσίαν, διά να εξασφαλίσουν την παραμονήν των εις την Αρχήν.»
8. Οι συγγραφείς του πορίσματος παρέλειψαν αυθεντικό έγγραφο, χειρόγραφη σελίδα από το ημερολόγιο του Γρίβα ημερομηνίας 20 Ιανουαρίου 1974, δηλαδή επτά μέρες πριν το θάνατό του, που έχει κατατεθεί στην Επιτροπή και στο οποίο ο ίδιος χαρακτηρίζει το καθεστώς του Ιωαννίδη ως «την νυν εν Ελλάδι κυβερνούσαν κλίκα…». Συγκεκριμένα αναφέρει:
«Γνωρίζω εις ΝΕΣΤΟΡΑ αποκαλυφθείσαν υπό ΔΑΜΟΝΟΣ συνωμοσίαν εναντίον μου υπό της νυν κυβερνούσης εν Ελλάδι κλίκας...».
[Σημείωση: Όταν στις 20.1.1974, ο στρατηγός Γρίβας αποκαλούσε τη χούντα του Δ.Ιωαννίδη ως την «εν Ελλάδι κυβερνούσα κλίκα», είναι δύσκολο να δεχθεί κανείς το συμπέρασμα του πορίσματος, ότι η γνώμη του Γρίβα για το καθεστώς Ιωαννίδη και οι σχέσεις του μαζί του μπορούσαν να αλλάξουν κατά τις επόμενες επτά μέρες πριν το θάνατό του στις 27.1.1974.]
Σελ. 70 Το πόρισμα αναφέρει ότι τα εισαχθέντα μυστικά από το Μακάριο όπλα τον Ιανουάριο του 1972 ήταν η ενίσχυση της αστυνομίας για να μπορέσει να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις των Τ/Κυπρίων…
Η δικαιολογία αυτή δεν εξηγεί γιατί ανάμεσα στον εισαχθέντα οπλισμό περιλαμβάνονταν αντιαρματικά όπλα αφού σε καμιά περίπτωση οι Τουρκοκύπριοι δεν διέθεταν άρματα μάχης, τα οποία μόνο η Εθνοφρουρά διέθετε.
Σελ. 72 Το πόρισμα αναφέρει: Σύμφωνα με στοιχεία από το αρχείο της ΚΥΠ, την ίδια χρονική περίοδο, τις παραμονές εκδήλωσης του σχεδιαζόμενου πραξικοπήματος ανατροπής του Αρχ. Μακαρίου, ο στρατηγός Γ.Γρίβας είχε πραγματοποιήσει συναντήσεις με τους φερόμενους ως πρωταγωνιστές του πραξικοπήματος. Στις 10.2.72 είχε μεταβεί στη Λευκωσία όπου και είχε συνάντηση με τον Έλληνα πρέσβη Κ. Παναγιωτάκο, στελέχη του κλιμακίου της ΚΥΠ/Ε, το Σωκράτη Ηλιάδη κ.ά. παράγοντες, ενώ στη συνέχεια είχε μεταβεί στο στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ. Την επομένη 11.2.72 είχε συνάντηση στο ΓΕΕΦ με τον αρχηγό της Ε.Φ. Αντιστράτηγος Χαραλαμπόπουλο, ο οποίος μόλις είχε επιστρέψει στη Λευκωσία, όπου είχε μεταβεί για τη λήψη εντολών και οδηγιών. Φαίνεται ότι τόσο η επίσκεψη του Α/ΓΕΕΦ στην Αθήνα, όσο και οι ληφθείσες οδηγίες δεν πρέπει να ήταν άσχετες με την εκδήλωση του ήδη προγραμματισθέντος για τις 15.2.72 πραξικοπήματος. Την επιθυμία του Γρίβα για συνάντηση με τον Α/ΓΕΕΦ μετέφερε στον Επιτελάρχη του ΓΕΕΦ Ραγκούση, ο διοικητής της Ι ΑΤΔ (Αμμοχώστου) Συνταγματάρχης Γιάννης Ζαχαρίας.
Ιστορική ανακρίβεια- Το πόρισμα επιχειρεί να εμπλέξει άμεσα το στρατηγό Γεώργιο Γρίβα με το σχεδιαζόμενο πραξικόπημα του στρατιωτικού καθεστώτος της Ελλάδας εναντίον του αρχ. Μακαρίου το Φεβρουάριο του 1972.
Το συμπέρασμα του πορίσματος είναι εντελώς αναληθές. Σύμφωνα με μαρτυρίες των στενών συνεργατών του, το προσωπικό του ημερολόγιο, μαρτυρία του Σταύρου Σταύρου (Σύρου) ο οποίος ήταν ο μόνος που τον μετέφερε με αυτοκίνητο σε συναντήσεις καθώς και μαρτυρία της οικοδέσποινάς του στη Λεμεσό Διάνας Μαύρου, η πρώτη φορά που εξήλθε ο στρατηγός Γρίβας της οικίας του κρησφύγετου του, από το Σεπτέμβριο του 1971, ήταν το Μάρτιο του 1972 για μετάβασή του στη Λευκωσία για να συναντήσει τον αρχ. Μακάριο. Προηγουμένως ουδεμία επίσκεψη ή έξοδο έκανε. Αυτό επιβεβαιώνουν και οι σημειώσεις στο ημερολόγιό του στρατηγού Γρίβα είναι ως εξής:
Πέμπτη 10 Φεβρουαρίου 1972
Οδηγίας εις ΑΥΓΕΡΙΝΟΝ, ΜΥΣΤΡΑΝ, ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗΝ διά να μελετήσουν τηρητέαν στάσιν διά την αντιμετώπισιν οιασδήποτε στάσεως της Ελλ. Κυβερνήσεως και Μακαρίου μετά τας συνομιλίας Παναγιωτάκου εις Αθήνας.
Απέστειλα εις ΠΑΥΛΟΝ, ΜΥΣΤΡΑΝ, ΑΥΓΕΡΙΝΟΝ κατατοπιστικόν σημείωμα εκφράζων απόψεις μου προς αντιμετώπισιν όλων πιθανών περιπτώσεων επί αποφάσεων της Ελλ. Κυβερνήσεως εν σχέσει με την εισαγωγήν όπλων εκ Τσεχοσλοβακίας και την πιθανήν αντίδρασιν του Μακαρίου…
Αφίχθη εσπέραν Παναγιωτάκος εξ Αθηνων όστις περιωρίσθη να είπη «ό,τι έχω να πω θα το πω αύριον στον Πρόεδρο Μακάριον. Κομίζω εις αυτον μήνυμα της Ελληνικής Κυβερνήσεως».
Παρασκευή, 11 Φεβρουαρίου 1972
Έλαβον την 7:30 ώραν δύο επειγούσας επιστολάς ΑΥΓΕΡΙΝΟΥ όστις με κατατοπίζει επί συνομιλίας ην είχε με Επιτελάρχην Ε.Φ. Ραγκούση και 2ο γραφείο Λαλαούνη.
Εκ των ανωτέρω σημειώσεων του στρατηγού Γ.Γρίβα ο Παναγιωτάκος έφτασε εξ Αθηνών στη Λευκωσία το βράδυ της 10ης Φεβρουαρίου και για το Στρατηγό, ο οποίος λάμβανε δρακόντεια μέτρα ασφάλειας, η διευθέτηση συνάντησης, η μετάβασή του στη Λευκωσία και η πραγματοποίηση της δήθεν συνάντησης ήταν εκτός πραγματικότητας. Προκύπτει επίσης ότι ο Γρίβας είχε δώσει οδηγίες προς αντιμετώπισιν όλων πιθανών περιπτώσεων επί αποφάσεων της Ελλ. Κυβερνήσεως εν σχέσει με την εισαγωγήν όπλων εκ Τσεχοσλοβακίας και την πιθανήν αντίδρασιν του Μακαρίου. Για να δώσει οδηγίες για αντιμετώπιση όλων των πιθανών περιπτώσεων των αποφάσεων τόσο της χούντας όσο και του Μακαρίου ασφαλώς δεν γνώριζε ποια θα ήταν η στάση του στρατιωτικού καθεστώτος έναντι του Μακαρίου, αλλά ούτε και την αντίδραση του τελευταίου. Στις 11.2.1972 ο ΑΥΓΕΡΙΝΟΣ (Σωκράτης Ηλιάδης) ενημερώνει το Γρίβα για συνομιλία που είχε με τους επιτελάρχη της ΕΦ Ραγκούση και 2ου γραφείου Λαλαούνη και όχι με τον Παναγιωτάκο. Αν ο Γρίβας ήταν παρών στις συναντήσεις ασφαλώς δε θα χρειαζόταν ενημέρωση από τον Ηλιάδη.
Στις 16.2.72 ο Σωκράτης Ηλιάδης έστειλε στο Γρίβα επιστολή στην οποία επισύναψε το κείμενο που διαβίβασε ο Παναγιωτάκος στο Μακάριο, το οποίο έλεγε ότι πρέπει εκουσίως να αποχωρήσουν εκ Κύπρου οι δύο κεντρικαί προσωπικότητες (Μακαριος και Γρίβας) ένεκα των οποίων κορυφούται η έντασις. Κατά συνέπεια θα ήταν αδιανόητο η χούντα να ζητά την αποχώρηση του στ/γού Γρίβα από την Κύπρο αν τον θεωρούσε ως συνεργάτη της.
Μετά μάλιστα από φήμες ότι η ΕΟΚΑ Β ελεγχόταν από την Ελληνική Κυβέρνηση ο στρατηγός Γρίβας στις 16.2.1972, δηλαδή την επομένη της ημέρας του σχεδιαζόμενου πραξικοπήματος, εκδίδει διαταγή προς όλα τα μέλη της ΕΟΚΑ Β στην οποία μεταξύ άλλων αναφέρει: Κατόπιν ψιθύρων ότι ελεγχόμεθα από Ελλ. Κυβέρνησιν εξέδωσα διαταγήν δι’ ής γνωρίζω εις τα μέλη μας ότι ούτε ελεγχόμεθα παρ’ οιουδήποτε ούτε ακολουθούμεν πολιτικήν οιουδήποτε.

ΚΕΦ. ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΑΚΑΡΙΟΥ – ΓΡΙΒΑ
Σελ.74
Παραλείπεται το ότι προηγήθηκε συνάντηση τριών αντιπροσώπων του Γρίβα με το Μακάριο στις 29 Φεβρουαρίου 1972 κατά την οποία έγινε ανάλυση των σκοπών της καθόδου του Γρίβα στην Κύπρο και της ίδρυσης της ΕΟΚΑ Β.
Το πόρισμα αναφέρει: Η πρόταση αρχικά έγινε αποδεκτή από τον Αρχιεπίσκοπο, όμως στη συνέχεια μετά από δεύτερες σκέψεις η πρόταση απορρίφτηκε και έτσι η συνάντηση ναυάγησε.
Το πόρισμα είναι παραπλανητικό. Η πρόταση δεν απορρίφτηκε μετά από δεύτερες σκέψεις, ούτε και η συνάντηση ναυάγησε αλλά η συνάντηση αναβλήθηκε γιατί ο Μακάριος πήρε πληροφορίες ότι κινδύνευαν και οι δυο.
Το πόρισμα αναφέρει: Το τι διεμείφθη κανένας δεν μπορεί να το επιβεβαιώσει.
Έχουν δημοσιευθεί οι ιδιόχειρες σημειώσεις του στρατηγού Γρίβα για τη συνάντηση σε σύγγραμμα που κατατέθηκε ως τεκμήριο στην Επιτροπή.

ΚΕΦ. ΧΟΥΝΤΑ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΜΑΖΙΚΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ
Σελ.76. Το πόρισμα αναφέρει ως χρηματοδοτούμενες από τη Χούντα κατά κύριο λόγο τις εφημερίδες ΠΑΤΡΙΣ, ΕΘΝΙΚΗ, ΠΡΩΙΝΗ και ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΗ και κατά δεύτερο λόγο ΓΝΩΜΗ και ΜΑΧΗ.
Το πόρισμα είναι εσκεμμένα παραπλανητικό θέτοντας τις εφημερίδες αυτές κάτω από τον πιο πάνω τίτλο:
1. Η εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ κυκλοφόρησε κατόπιν εισήγησης και χρηματοδότησης της δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης του Γεωργίου Παπανδρέου εν καιρώ που οι κομμουνιστές και πλείστοι υποστηρικτές του αρχ. Μακαρίου κτυπούσαν ανελέητα και έβριζαν καθετί ελληνικό (Ελλάδα, πρωθυπουργό, Έλληνες υπουργούς και το στράτευμα κτλ.).

2. Η εφημερίδα ΕΘΝΙΚΗ κυκλοφόρησε το 1973 με αποκλειστική χρηματοδότηση από το στρατηγό Γρίβα και χωρίς καμιά οικονομική ενίσχυση από τη Χούντα. Πολλά μάλιστα άρθρα της είναι καυστικά για το στρατιωτικό καθεστώς της Αθήνας.

3. Η εφημερίδα ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΗ λάμβανε μηνιαία χρηματοδότηση από το Γ.Γρίβα η οποία με εντολή του Στρατηγού αποκόπηκε επειδή η Μεσημβρινή έγραφε άρθρα υπέρ της χούντας.
4. Το πόρισμα παραλείπει να αναφέρει ποιες εφημερίδες χρηματοδοτούσε ο Αρχ. Μακάριος.
5. Το πόρισμα δεν κάνει καμιά αναφορά στα τρομοκρατικά μέτρα που λήφθηκαν από το κράτος και το παρακράτος εναντίον εφημερίδων διαφωνούντων με την πολιτική Μακαρίου (καταστροφή τυπογραφείων, απαγωγές, ξυλοδαρμοί, εκφοβισμοί και συλλήψεις δημοσιογράφων κτλ)
6. Το πόρισμα δεν αναφέρεται στον περί προστασίας του ονόματος του Προέδρου νόμο ο οποίος ουσιαστικά απαγόρευε τη δημοσίευση οποιασδήποτε κριτικής των χειρισμών και των πράξεων του αρχ. Μακαρίου.

ΚΕΦ. ΚΡΙΣΗ ΣΤΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΧΟΥΝΤΑΣ – Γ.ΓΡΙΒΑ
Ο τίτλος του κεφαλαίου αυτού είναι παραπλανητικός γιατί υπαινίσσεται ότι πριν την περίοδο αυτή οι σχέσεις Γρίβα και Χούντας ήταν αγαστές. Ο Γρίβας τάχτηκε εναντίον της Χούντας από την 21 Απριλίου 1967 όταν επικράτησε το στρατιωτικό πραξικόπημα στην Ελλάδα. Οι σχέσεις του με τη Χούντα έγιναν πέρα από εχθρικές μετά την παγίδα της Κοφίνου το Νοέμβριο του 1967 αποτέλεσμα της οποίας ήταν η ανάκλησή του ιδίου και ο περιορισμός του στο Χαλάνδρι της Αθήνας και η ανάκληση της Μεραρχίας πράγμα που αποτέλεσε την ουσιαστική υποταγή της Κύπρου στα Τουρκικά επεκτατικά σχέδια. Εντός ελάχιστου χρονικού διαστήματος μετά την ανάκλησή του στην Αθήνα ο στρατηγός Γρίβας διοργανώνει ένοπλη μυστική οργάνωση με σκοπό την ανατροπή της Χούντας. Μετά την αποκάλυψη των σχεδίων του, τη σύλληψη και φυλάκιση των πρωταγωνιστών της κίνησης, ο Γρίβας εκφωνεί δύο αντιχουντικές δημόσιες ομιλίες στην Αθήνα τον Απρίλιο του 1970 και Απρίλιο του 1971. Στη συνέχεια διαφεύγει τον αυστηρό κλοιό παρακολούθησης και φτάνει μυστικά στην Κύπρο. Σε κανένα χρονικό διάστημα από το 1967, όταν η Χούντα τον απομάκρυνε από την Κύπρο και του στέρησε την ευχέρεια που είχε να παίζει καθοριστικό ρόλο στην άμυνα του νησιού, μέχρι την περίοδο που αναφέρεται το πόρισμα ο Γρίβας δεν άλλαξε τη γνώμη του ότι η Χούντα αποτελούσε μα εθνικά επιζήμια κατάσταση. (Για τις σχέσεις Γρίβα με Χούντα βλέπε σύγγραμμα Λ.Λεωνίδου, Βιογραφία Γ.Γρίβα Διγενή, τόμος ΙV, σ.3)
Σελ. 80. Το πόρισμα αναφέρει: Όπως προκύπτει από διάφορες πηγές και κύρια το Σημείωμα του πληρεξούσιου υπουργού εξωτερικών Άγγελου Χωραφά (2.11.1971) το δικτατορικό καθεστώς των Αθηνών όχι μόνο δεν ήταν δυσαρεστημένο με την κάθοδο του Γ.Γρίβα στην Κύπρο, αλλά αντίθετα με διάφορους τρόπους στήριξε τη δράση της ΕΟΚΑ Β τόσο οικονομικά, όσο και σε επίπεδο ανθρώπινης υποστήριξης από ελλαδίτες αξιωματικούς…
Οι πιο πάνω αναφορά του πορίσματος είναι παραπλανητική και αναληθής:
i) Από τις 2.11.1971 (ημερομηνία του Σημειώματος) μέχρι το θάνατο του στρατηγού Γρίβα στις 27.1.1974 η ΕΟΚΑ Β ουδεμία οικονομική ή άλλη πήρε από τη χούντα.
ii) Εκτός από τον Γεώργιο Καρούσο, τον οποίον η χούντα είχε αποστρατεύσει, κανένας άλλος Ελλαδίτης αξιωματικός δεν υπήρξε μέλος ή συνεργάτης της ΕΟΚΑ Β.
Σελ. 81 Το πόρισμα αναφέρει: Εξ άλλου δεν υπάρχει η αμφιβολία ότι τόσο ο Γρίβας όσο και η δράση της ΕΟΚΑ Β΄, όπως αποκαλύπτεται από έγγραφα τα οποία παρατίθενται σε άλλα τμήματα του κειμένου, χρησιμοποιήθηκαν από τη χούντα για τη δημιουργία κλίματος αποσταθεροποίησης του Μακαρίου και δημιουργία συνθηκών στρατιωτικής επέμβασης.
Ιστορική ανακρίβεια- Ουδεμία περίπτωση υπάρχει που ο στρατηγός Γρίβας χρησιμοποιήθηκε από τη χούντα!
Σελ. 82 Το πόρισμα αναφέρει: Με ανακοίνωσή του το καθεστώς των Αθηνών στις 24 Αυγούστου 1973 κάλεσε τον Γ.Γρίβα να διαλύσει την παράνομη οργάνωση ΕΟΚΑ Β και να επιστρέψει στην Αθήνα. Σταμάτησε ακόμα η χρηματοδότηση της οργάνωσης.
Ιστορική ανακρίβεια-Εντελώς αναληθής και παραπλανητικός ο ισχυρισμός Σταμάτησε ακόμα η χρηματοδότηση της οργάνωσης. Ουδέποτε ο στρατηγός Γρίβας έτυχε οποιασδήποτε χρηματοδότησης από τη χούντα.

ΚΕΦ. Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ Γ.ΓΡΙΒΑ
Ιστορική παράλειψη-
Σελ. 84 Το πόρισμα εσκεμμένα δεν αναφέρεται στις τιμές της κυπριακής Βουλής και την απονομή του τίτλου «άξιον τέκνον της ιδιαιτέρας του πατρίδος Κύπρου» προς το Γρίβα αμέσως μετά το θάνατό του και το ότι ο Μακάριος κήρυξε τριήμερο πένθος.

ΚΕΦ. ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ
Ιστορικές παραλείψεις
i) Το πόρισμα επιχειρεί να εμπλέξει άμεσα τις ΗΠΑ με το πραξικόπημα. Δεν υπάρχουν τεκμήρια γι’ αυτό. Το πόρισμα απέφυγε να κάνει αναφορά σε επίσημα απόρρητα αμερικανικά έγγραφα (που έχει στη διάθεσή της η Επιτροπή) και που επιβεβαιώνουν ότι λίγες μέρες προηγουμένως οι Αμερικανοί προειδοποίησαν τον Ιωαννίδη να μη προχωρήσει σε πραξικόπημα εναντίον του Μακαρίου.
ii) Το πόρισμα αποσιωπά το γεγονός ότι οι ΗΠΑ αρνήθηκαν να αναγνωρίσουν την κυβέρνηση Σαμψών.
iii) Το πόρισμα δεν αναφέρει το ρόλο που έπαιξε η Βρετανία στην περίοδο μετά το πραξικόπημα, με τις σκηνοθετημένες συναντήσεις Μακαρίου - Ουίλσον και Ετζεβιτ – Ουίλσον στις 17 Ιουλίου 1974 για να δώσει τα νομικά ερείσματα που ζητούσε η Τουρκία να επέμβει. (Πρακτικά συναντήσεων). Η συνθήκη εγγυήσεως πρόβλεπε ότι πριν από μονομερή επέμβαση μιας από τις τρεις εγγυήτριες δυνάμεις έπρεπε να προηγηθούν διαβουλεύσεις με τις άλλες και αυτό σκηνοθέτησε η Βρετανία με το να καλέσει τον Ετζεβίτ (και τον Μακάριο) στο Λονδίνο και να έχει συνομιλίες μαζί τους.
iv) Το πόρισμα δεν αναλύει επίσης το ρόλο της Βρετανίας στη σύνταξη της πολυσυζητημένης ομιλίας του Μακαρίου στον ΟΗΕ στις 19 Ιουλίου 1974.
Ιστορική ανακρίβεια (σ.122)
Το πόρισμα αναφέρει ότι ο Μακάριος αναχώρησε από το Λονδίνο για τη Νέα Υόρκη πριν την άφιξη του Τούρκου πρωθυπουργού Ετζεβίτ. Αυτό αποτελεί ιστορική ανακρίβεια. Ο Μακάριος είχε συναντήσεις την Τετάρτη 17 Ιουλίου και ώρα 2.30 μμ με τον Ουίλσον και στις 5.45 μμ με τον Κάλαχαν. Ο Ετζεβίτ είχε συνάντηση με τον Ουίλσον μετά από το Μακάριο την ίδια μέρα το απόγευμα σε δείπνο που παρέθεσε ο Βρετανός πρωθυπουργός προς τιμή της Τουρκικής αποστολής. Επομένως ο Ετζεβίτ βρισκόταν στο Λονδίνο και είδε τον Ουίλσον μετά από το Μακάριο. Ο Μακάριος αναχώρησε για τη Νέα Υόρκη την επομένη.

ΚΕΦ. ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΕΙΣΒΟΛΗ
Σελ. 107
Παρόλο που το κεφάλαιο αυτό αναφέρεται στην Τουρκική εισβολή εντούτοις το πόρισμα παλινδρομεί σε άλλες περιόδους αναμιγνύοντας καταστάσεις άλλων εποχών για να αποδείξει το «θεώρημα της διαρκούς συνωμοσίας».
Το πόρισμα αναφέρει: Στις 30 Νοεμβρίου 1964 ο Αρχ. Μακάριος υπόβαλε προς τον Φ.Κουτσιούκ έγγραφο με 13 σημεία για τροποποίηση του συντάγματος. Την υποβολή της πρότασης φαίνεται ότι είχε εγκρίνει τόσο ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζων Κέννετυ όσο και η Μ.Βρετανία …
Ιστορική ανακρίβεια. Τα 13 σημεία υποβλήθηκαν από τον Μακάριο το 1963 και όχι το 1964.
Ιστορική ανακρίβεια. Ο Τζον Κέννετι όχι μόνο δεν ενέκρινε την τροποποίηση του συντάγματος αλλά απότρεψε το Μακάριο να επιχειρήσει κάτι τέτοιο. Ενάντια στην τροποποίηση τάχθηκε επίσης εκτός από την Τουρκική Κυβέρνηση και η τότε Ελληνική Κυβέρνηση. Για τη σύνταξη των 13 σημείων ο Αρχιεπίσκοπος συνεργάστηκε στενά με το Βρετανό ύπατο αρμοστή στη Λευκωσία Ουίλλιαμ Άρθουρ Κλαρκ ο οποίος δρούσε με την έγκριση, συγκατάθεση και οδηγίες του Λονδίνου και με πρόνοια να μην επηρεαστούν τα συμφέροντα της Βρετανίας.
Ιστορικές παραλείψεις. Το πόρισμα παραλείπει τα εξής σημαντικά γεγονότα: 1) το ότι τότε επήλθε ο πρώτος διαμελισμός της Λευκωσίας με την υπογραφή του προέδρου της Κυπριακής Βουλής στην παρουσία του Προέδρου της Κύπρου. 2) Ότι ο αρχ. Μακάριος στις 15 Ιανουαρίου προχώρησε στη μονομερή κατάργηση της Συνθήκης Εγγυήσεως την οποία απέσυρε μόνο κατόπιν βρετανικής παρέμβασης. 3) ότι ενόψει των απειλών της Τουρκίας για επέμβαση ζήτησε στρατιωτική κάλυψη από την Ελλάδα.
Σελ. 117 - Θλιβερός υπαινιγμός
Υπαινιγμοί κατά του διοικητή (αντ/ρχη Παύλου Κουρούπη – αγνοούμενος ο οποίος έκτοτε ένεκα της αυτοθυσίας που έδειξε κατά τις μάχες εναντίον των εισβολέων αποκαλείται ο Λεωνίδας της Κερύνειας) και τους αξιωματικούς του 251 Τ.Π. ότι δήθεν παρέδωσαν σε Τούρκους αξιωματικούς χάρτες, έγγραφα κτλ. και αυτά με βάση τη μαρτυρία ενός στρατιώτη οδηγού!
Σελ. 122 - Θλιβερός υπαινιγμός
Υπαινιγμοί κατά του στρατηγού Αλευρομάγειρου ότι κατά την περίοδο της κατάπαυσης του πυρός (μεταξύ Αττιλα Ι και Αττίλα ΙΙ) δεν ενίσχυσε εσκεμμένα τις θέσεις στον Άγιο Δομέτιο Λευκωσίας έτσι που να καταληφθούν από τους Τούρκους στη Β φάση της εισβολής. Και όμως υπάρχουν πλείστες μαρτυρίες για την ηρωική προσφορά του Στρατηγού στην αντίσταση κατά των εισβολέων (Ο συγγραφέας είχε την τιμή να υπηρετήσει στη Β φάση της τουρκικής εισβολής στο τάγμα του Αλευρομάγειρου και υπήρξε μάρτυρας και συμμετείχε των σκληρών μαχών που έλαβαν χώρα στον Άγιο Δομέτιο για υπεράσπιση των εδαφών της περιοχής).
Σελ. 131-137 – Θλιβερές παραλείψεις
Το πόρισμα από τη μια ασκεί δριμεία κριτική για όλους τους εξ Ελλάδος αξιωματικούς που υπηρετούσαν το 1974 στην Κύπρο ενώ από την άλλη αποφεύγει να εκθέσει την τόλμη, την αυτοθυσία και τον ηρωισμό πλείστων Ελλήνων αξιωματικών και της ΕΛΔΥΚ κατά τις μάχες εναντίον των Τούρκων εισβολέων. Πολλοί μάλιστα εξ αυτών είτε είναι αγνοούμενοι είτε έπεσαν μαχόμενοι κατά του εισβολέα τιμώντας τη στολή του Έλληνα στρατιωτικού.
Ο λόγος που τα πολυβολεία δεν συντηρούνταν από το 1967 σύμφωνα με τη δικαιολογία της Κυπριακής Κυβέρνησης ήταν η έλλειψη οικονομικών πόρων και για τουριστικούς λόγους (Βλ. Κώστα Μαυροσκούφη, Κύπρος 1974, Η μεγάλη προδοσία, σ.20)
Η υποχώρηση της ΕΛΔΥΚ μετά την ηρωική προέλασή της προς Κιόνελι έγινε γιατί η ΕΛΔΥΚ παρέμεινε αβοήθητη και δεν έγινε ταυτόχρονη επίθεση τμημάτων της ΕΦ και του λόχου Β.Λυσσαρίδη όπως πρόβλεπε το σχέδιο (Μυροσκούφης, σ.39)

ΚΕΦ. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ (ΤΟΥ ΠΟΡΙΣΜΑΤΟΣ)
Το πόρισμα αναφέρει (σ.132) Επιπρόσθετα με αυτά εμπλέκονταν αφενός οι Βρετανικοί σχεδιασμοί για νομιμοποίηση και μονιμοποίηση των στρατιωτικών βάσεων…
Ο ισχυρισμός αυτός αποτελεί ανακρίβεια γιατί οι βρετανικές βάσεις παραχωρήθηκαν ως ιδιοκτησία των Βρετανών με την υπογραφή των Συμφωνιών Ζυρίχης- Λονδίνου και έκτοτε οι Βρετανοί τις χρησιμοποιούν ως ιδιοκτησία τους.
Υπάρχει πληθώρα τεκμηρίων που επιβεβαιώνουν ότι όχι μόνο η Χούντα επεδίωκε την απομάκρυνση της Ελληνικής Μεραρχίας και την αποδυνάμωση της Εθνικής Φρουράς αλλά και ο ίδιος ο αρχ. Μακάριος για δικούς του λόγους. Τα τεκμήρια αυτά ανάγοντα στο 1965, 1967 και το 1974. Εξ άλλου αυτά επαναλαμβάνονται και στην περιβόητη επιστολή Γκιζίκη λίγες μέρες πριν το πραξικόπημα.
ΑΛΛΕΣ ΠΑΡΑΛΕΙΨΕΙΣ
Παραλείπεται η αποστολή Τζιρκώτη στην Αθήνα από το Μακάριο για πρόσκληση του Γρίβα να κατέλθει στην Κύπρο τον Ιούλιο του 1971.
ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ
Από το μεροληπτικό, ατελές και σε πολλά θέματα ατεκμηρίωτο Πόρισμα των τριών μελών της Επιτροπής Φακέλου της Κύπρου εγείρονται σοβαρά ερωτήματα:
1. Γιατί η Επιτροπή δεν επεδίωξε συνεντεύξεις με τους πρωτεργάτες του πραξικοπήματος και όσους άλλους συμμετείχαν στη λήψη, οι οποίοι επιζούσαν όταν άρχισε τις εργασίες της (αποκλείοντας έτσι πρωτογενείς πηγές και μαρτυρίες);
2. Πώς είναι δυνατό να βασιστεί ένα πόρισμα για ένα τόσο σοβαρό ζήτημα σε μέγιστο βαθμό σε προφορικές μαρτυρίες δευτερογενών πηγών που λήφθηκαν σχεδόν τέσσερις δεκαετίες μετά τα γεγονότα και που ασφαλώς είναι επηρεασμένες από τα γεγονότα που ακολούθησαν, καθώς και στην επιλεκτική χρήση εγγράφων ή αποσπασμάτων εγγράφων για στήριξη όπως είναι εμφανές προαποφασισθέντων συμπερασμάτων;
3. Γιατί τα τρία μέλη της Επιτροπής, εκπρόσωποι τριών κομμάτων, προχώρησαν στην έκδοση ενός ατελούς πορίσματος Ιστορίας, το οποίο αδιαμφισβήτητα είναι επηρεασμένο από τις κομματικές και ιδεολογικές πεποιθήσεις τους; Και αυτό όταν η μελέτη και αξιολόγηση των δεκάδων χιλιάδων εγγράφων που περισυλλέγησαν απαιτεί διάστημα χρόνου πολλών ετών και όταν μάλιστα 69,000 από τα έγγραφα αυτά παραδόθηκαν στην Επιτροπή μετά την έκδοση του πορίσματος.
4. Ο βουλευτής του ΔΗΚΟ και μέλος της Επιτροπής Φακέλου Ζαχαρίας Κουλίας απεκάλυψε κατά τη συζήτηση του θέματος στην Κυπριακή Βουλή ότι σύμφωνα με έγγραφο που έδωσε ο Μακάριος στον ιδιαίτερο γραμματέα του Χάρη Βωβίδη, ο Χρήστος Λαμπράκης, η προσωπικότητα του οποίου σφράγισε την πορεία της δημοσιογραφίας, των ΜΜΕ και του πολιτισμού στην Ελλάδα, συνεργάστηκε με τους Ιωαννίδη και Σαμψών για το σχεδιασμό του πραξικοπήματος εναντίον του Μακαρίου. Η αποκάλυψη αυτή του κ. Κουλία εγείρει τα εξής σοβαρά ερωτήματα: 1) Αν το έγγραφο είναι αυθεντικό τότε πρέπει να διερωτηθεί κανείς και να αναλύσει σε ποιο σημείο είχαν φτάσει οι ενέργειες του αρχ. Μακαρίου ώστε να θεωρείται ως εθνικά επιζήμιος όχι μόνο από τον δικτάτορα Ιωαννίδη αλλά και από τον Χρήστο Λαμπράκη, ο οποίος χαρακτηρίστηκε ως ο πατέρας της Δημοκρατίας. 2) Αν το έγγραφο είναι πλαστό τότε διερωτάται κανείς αν είναι πράγματι σε τέτοιου είδους έγγραφα και τέτοιου είδους μαρτυρίες που στηρίχτηκε αυτό το πόρισμα;


Διαβάστε περισσότερα...

Κριτική για το Πόρισμα Φακέλου της Κύπρου

Φανούλα Αργυρού

Το πόρισμα «δεν ελευθέρωσε και τους δικούς μας ανθρώπους»...


Το περιεχόμενο του τόσο αναμενόμενου πορίσματος του ‘Φακέλου της Κύπρου’ από την Επιτροπή της Βουλής των Αντιπροσώπων της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι απογοητευτικό δυστυχώς. .Ένα τέτοιο πόρισμα δεν ανταποκρίνεται στις αναμενόμενες προσδοκίες.

Προτού αρχίσω τις δικές μου παρατηρήσεις για τις ελλείψεις, παραλείψεις κ.α, στο Πόρισμα αυτό, θα ήθελα να αναφερθώ σε ένα άλλο πόρισμα, που πήρε 12 χρόνια να ολοκληρωθεί, εκείνο του Λονδίνου για την «Αιματηρή Κυριακή» της 30ης Ιανουαρίου 1972. ΄Οταν Βρετανοί στρατιώτες σκότωσαν 13 Καθολικούς διαδηλωτές στη βόρειο Ιρλανδία. Ως αποτέλεσμα του πορίσματος, ο Βρετανός πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον προέβη σε δήλωση στην Βουλή των Κοινοτήτων (15.6.2010) και εκ μέρους της κυβέρνησης και της χώρας απολογήθηκε για όσα συνέβησαν.
Είπε μεταξύ άλλων ξεκινώντας με τα εξής.


«... Είμαι βαθιά πατριώτης. Δεν θέλω ποτέ να πιστεύω οτιδήποτε το κακό για την πατρίδα μου, όμως τα αποτελέσματα της έκθεσης αυτής είναι ξεκάθαρα. Δεν υπάρχουν αμφιβολίες, δεν υπάρχουν ασάφειες. Οτι συνέβη την Αιματηρή Κυριακή ήταν αδικαιολόγητο, ήταν λάθος. Ο Λόρδος Σάβιλ που ηγήθηκε της έρευνας, κατέληξε στο πόρισμα του ότι οι στρατιώτες που πήγαν στην περιοχή είχαν διαταγή, που δεν έπρεπε να δοθεί από τον διοικητή τους.. οι πρώτοι πυροβολισμοί στην περιοχή της διαμαρτυρίας ήταν από Βρετανούς στρατιώτες, κανένα άτομο από εκείνα που πυροβόλησαν οι στρατιώτες έφερε όπλο και ότι δεν υπήρξε σε καμία περίπτωση προειδοποίηση προτού ανοίξουν πύρ οι στρατιώτες. Η έκθεση τονίζει ότι οι στρατιώτες εν γνώσει τους έδωσαν ψευδείς καταθέσεις για να δικαιολογήσουν τις πράξεις των.
Η έκθεση αναφέρεται σε ένα άτομο που τραυματισμένο από πυροβολισμό προσπαθούσε να απομακρυνθεί από τους στρατιώτες, άλλο πρόσωπο πυροβολήθηκε ενώ βρισκόταν ήδη τραυματισμένο στο έδαφος, ένας πατέρας πυροβολήθηκε ενώ προσπαθούσε να βοηθήσει το γιό του. Ο Λόρδος Σάβιλ τονίζει ότι την όλη ευθύνη φέρουν τα μέλη της υποστηρικτικής ομάδας των στρατιωτών που άνοιξαν αδικαιολόγητα πυρ και ακόμα πιο σημαντικά υπογραμμίζει ότι κανένας από τα θύματα έκανε οτιδήποτε που να δικαιολογούσε τους πυροβολισμούς...».

Ο πρωθυπουργός ήταν ξεκάθαρος όταν είπε ότι «δεν υπερασπίζεσαι τον βρετανικό στρατό με το να προσπαθήσεις να υπερασπιστείς κάτι που δεν μπορεί να υποστηρικτεί. Δεν τιμούμε είπε, εκείνους που υπηρέτησαν με διάκριση, με το να αποκρύβουμε την αλήθεια.
Κάποιοι θα διερωτούνται είπε, κατά πόσο μετά από 40 χρόνια ένας πρωθυπουργός νοιώθει την ανάγκη να απολογηθεί. Για κάποιον της γενιάς μου, αυτή είναι μια περίοδος από την οποία μάθαμε αν και δεν την ζήσαμε. Και ότι συνέβη δεν πρέπει ποτέ πια να ξανασυμβεί, δεν έπρεπε οι οικογένειες των θυμάτων να ζήσουν τέτοιο πόνο και απώλεια ολόκληρης ζωής. Η κυβέρνηση είναι άμεσα υπεύθυνη για την συμπεριφορά των Ενόπλων Δυνάμεων γι΄αυτό εκ μέρους της κυβέρνησης και ενδεικτικά της χώρας, εκ βάθους απολογούμαι...»

΄Ηταν ο πρωθυπουργός Τζόν Μέιτζορ ο οποίος πρώτος είπε ότι δέχεται να αρχίσει έρευνα, και στην συνέχεια την ξεκίνησε ο Τόνυ Μπλέαρ. Κανένας δεν ανέμενε να κρατούσε 12 χρόνια, και θα στοίχιζε 200 εκατομμύρια λίρες. Αποτελείται από 5,000 σελίδες και δέκα τόμους και κατέθεσαν 900 άτομα...Και είναι ελεύθερη έκτοτε για μελέτη και γνώση προς όλους, δίχως καμία λογοκρισία.
Ο Λόρδος Σάβιλ ολοκληρώνοντας έγραψε ότι η Αιματηρή Κυριακή ήταν μια τραγωδία για τους συγγενείς των θυμάτων και των τραυματισθέντων, και μια καταστροφή για το κόσμο της Βορείου Ιρλανδίας.
Και συμπλήρωσε ο πρωθυπουργός λέγοντας ότι τίποτα δεν μπορεί να φέρει πίσω εκείνους που δολοφονήθηκαν, αλλά ελπίζει είπε, όπως το έθεσε ένα συγγενικό πρόσωπο, με την αλήθεια να βγαίνει έξω να μπορούν πια να ελευθερωθούν οι άνθρωποι...(Από ανταπόκριση της γράφουσας 20.6.2010 στο Ράδιο Πρώτο και στην Ελευθερία Λονδίνου).

Το δικό μας Πόρισμα δεν ελευθέρωσε και τους δικούς μας ανθρώπους

Το ελάχιστο που ένας θα ανέμενε και από ένα τέτοιο Πόρισμα για τον «Φάκελο της Κύπρου» ήταν η αμερόληπτη παρουσίαση γεγονότων και αναφορά σε ιστορικά έγγραφα με γνώμονα την παρουσίαση των πραγματικών γεγονότων δίχως θεωρίες ή υποθετικές θέσεις άνευ τεκμηρίωσης στη βάση πεπαλαιωμένων κομματικών παρωπίδων και ιδεολογιών.
Αντιθέτως, δυστυχώς, αφενός εντοπίζεται μια συστηματική προσπάθεια κάλυψης λαθών ή παραλείψεων του τότε Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, πράγμα που μειώνει την αξία πλέον του εν λόγω πορίσματος και αφετέρου γίνεται ολοφάνερη η προσπάθεια να φορτωθούν όλα τα κακά της Κύπρου πάνω στις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την Ελλάδα, αγνοώντας επιδεικτικά, αλλά δυστυχώς και ανιστόρητα, τις βρετανικές ευθύνες, σκευωρίες και πρωταρχικό βρετανικό ρόλο στο όλο κυπριακό ζήτημα. Η πιο κάτω ανιστόρητη δήλωση του προέδρου της ΕΔΕΚ κ. Γ. Ομήρου επιβεβαιώνει. Μια γραμμή που θυμίζει ψυχροπολεμικές εποχές και διατηρεί κομματικές ξεπερασμένες ιδεολογικές θεωρίες του περασμένου αιώνα.

Γ. Ομήρου (πρόεδρος ΕΔΕΚ: «Πέραν πάσης αμφιβολίας, η κυπριακή τραγωδία κατασκευάστηκε και εισήχθη από τις ΗΠΑ, που, σε συνεργασία με την Τουρκία, συνέλαβαν και εκτέλεσαν όχι απλά ένα σχέδιο κατάλησης της Κύπρου, αλλά γενοκτονίας του κυπριακού Ελληνισμού». (Σημερινή 18.3.2011).

Δυστυχώς στην περίπτωση τη δική μας, η αλήθεια λογοκρίθηκε και δεν της επιτράπηκε να βγεί έξω, για να μπορούν να ελευθερωθούν πια και οι δικοί μας άνθρωποι...

Σελίδα 4

Στην σελίδα 4 και στο σημείο 6 αναφέρεται ότι «Το υλικό που θα συγκεντρωθεί θα είναι απόρρητο για όσο χρόνο η Βουλή ήθελε αποφασίσει. Τα πνευματικά δικαιώματα του υλικού ανήκουν στη Βουλή. Η πρόσβαση σε αυτά ιστορικών, ερευνητών ή άλλων προσώπων θα είναι δυνατή μετά από έγκριση της Βουλής».

Αυτό είναι άκρως απαράδεκτο, εφόσον τα πλείστα των εγγράφων που κατατέθηκαν, είτε αυτά είναι βρετανικά είτε αμερικανικά είναι ήδη αποδεσμευμένα από τα δικά τους Αρχεία και ελεύθερα προς όλους απ΄όλο το κόσμο για μελέτη. Ούτε πιστεύω ότι η Βουλή της Κύπρου μπορεί να επικαλείται «πνευματικά δικαιώματα» για έγγραφα που δεν της ανήκουν! ΄Οσον αφορά άλλα έγγραφα, π.χ. της ΚΥΠ, Αθηνών και ιδιωτικές καταθέσεις, μετά από 36 χρόνια από την τραγωδία της Κύπρου και εφόσον χρηματοδοτήθηκε αυτή η έρευνα και το Πόρισμα από το Κυπριακό Δημόσιο για ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ του Κυπριακού Δημοσίου, δεν μπορεί η Βουλή να θέτει τέτοια εμπάργκο ή περιορισμούς στην πρόσβαση, γνώση, μελέτη και περαιτέρω αξιολόγηση του υλικού αυτού.

Σελίδα 9

Στην σελίδα 9 το Πόρισμα αναφέρεται στην συνέντευξη που πήρε η Επιτροπή στο Λονδίνο από τον τ. Βασιλέα των Ελλήνων Κωνσταντίνο στις 10 Δεκεμβρίου 2009. Προτού φθάσει στο Λονδίνο, ο βουλευτής κ. Μ. Σιζόπουλος ζήτησε συνάντηση και με την γράφουσα και εν τη παρουσία του βουλευτή κ. Ζαχαρία Κουλία (αμφότεροι της Επιτροπής για τον «Φάκελο της Κύπρου») είχαμε συνάντηση μίας και πλέον ώρας, στο Χίλτον του Πάρκ Λέιν όπου διέμενε η Επιτροπή στο Λονδίνο. Μου ζήτησαν να τους στείλω όσα βρετανικά έγγραφα αναφέρονταν στα γεγονότα του Ιουλίου και Αυγούστου 1974 αλλά και πιο πίσω ξεκινώντας από το 1964. ΄Ομως και επειδή γνώριζα ότι ήδη είχαν στείλει κάποια άτομα (πρώην φοιτητές) στο Βρετανικό Αρχείο και είχαν φωτογραφίσει αρκετά έγγραφα θεώρησα σκόπιμο να επικοινωνήσω μαζί με ένα από αυτούς για να μάθω ποίους φακέλους είχαν καλύψει για να μην γίνει διπλή δουλειά. Έμαθα τότε ότι τα παιδιά είχαν κάνει αρκετά καλή δουλειά, φωτογραφίζοντας σχεδόν το 90% των φακέλων για την Κύπρο. Με την διαφορά όμως, μέχρι τότε η δουλειά είχε μείνει στα φίλμς και δεν είχε τυπωθεί, άρα το περιεχόμενό τους δεν είχε μελετηθεί...
Οπόταν ετοίμασα μια δέσμη εγγράφων, τα πλέον σημαντικά που πίστευα θα βοηθούσαν στην ενημέρωση και τα παρέδωσα, δια χειρός, στη Γραμματέα της Επιτροπής στη Βουλή τον Μάρτιο του 2010, η οποία με πλήρωσε για την εργασία μου. Στο Πόρισμα δεν βρήκα καμία αναφορά στα έγγραφα αυτά. Ούτε μου ζήτησε η Επιτροπή οποιεσδήποτε εξηγήσεις. Μέχρι που εκδόθηκε το Πόρισμα είχα γράψει 8 βιβλία τα 7 εκ των οποίων για το Κυπριακό μέσα από τα βρετανικά έγγραφα. Κανένα δεν ζήτησε η Βουλή για ενημέρωση.

Σελίδα 11 – Βρετανικά Αρχεία
Στη σελίδα 11 γίνεται η εξής αναφορά. «Βρετανικά Αρχεία. Αυτά μελετήθηκαν σε τρείς χρονικές φάσεις. Στο διάστημα 25/11 μέχρι 1/12/2007, 16/11 μέχρι 23/11/2008 και 28/1 μέχρι 7/2/2009. Παραλήφθηκαν περίπου 12,5 χιλιάδες αποχαρακτηρισμένα έγγραφα, συνολικού αριθμού πέραν των 25 χιλιάδων σελίδων...». Όταν όμως τα πλείστα των φωτογραφημένων βρετανικών εγγράφων - πολύ μετά τις 7/2/2009- βρισκόντουσαν ακόμα στα φίλμς είναι λογικό συμπέρασμα ότι αυτά δεν μελετήθηκαν.
Τα δικά μου έγγραφα παραδόθηκαν τον Μάρτιο του 2010 και ούτε αυτά μελετήθηκαν σύμφωνα με τα λεχθέντα στην σελίδα 11.
Έχοντας υπόψη τις αναφερόμενες 25,000 σελίδες των αποχαρακτηρισμένων βρετανικών εγγράφων και διαβάζοντας το εν λόγω Πόρισμα ένας διερωτάται πως και γιατί δεν γίνεται σχεδόν καμία αναφορά στα βρετανικά αυτά έγγραφα. Βέβαια η αναφορά λέγει ότι «παραλήφθηκαν... 25 χιλιάδες σελίδες » δεν μας ξεκαθαρίζει αν «μελετήθηκαν» κιόλας.

Σελίδα 11 – Αρχεία ΗΠΑ

Στην ίδια σελίδα (11) επισημαίνεται « Αρχεία ΗΠΑ. Από διάφορες πηγές έχει παραληφθεί αριθμός εγγράφων τα οποία προέρχονται κύρια από το υπουργείο Εξωτερικών και αφορούν πρακτικά συσκέψεων καθώς και αλληλογραφία με τις πρεσβείες των ΗΠΑ»
Δηλαδή, οι αναφορές σε αμερικανικά έγγραφα δεν ήταν απευθείας από την πηγή αλλά μέσω τρίτων προσώπων και πολύ επιλεκτικά. Ενώ αντιθέτως τα βρετανικά έγγραφα ήσαν απευθείας από την πηγή, το επίσημο Βρετανικό Αρχείο του κράτους δίχως τρίτους και τέταρτους και με συνοχή.
Παρόλα ταύτα στις 141 τόσες σελίδες του εν λόγω Πορίσματος, δυστυχώς εντοπίζεται μια συστηματική παραγνώριση και περιφρόνηση των επισήμων βρετανικών Αρχείων που είχε, κατά χιλιάδες η Επιτροπή στα χέρια της (όπως η ίδια ομολογεί) και χρησιμοποιούνται επιλεκτικές αναφορές σε αμερικανικά τέτοια όταν είναι γνωστό σε κάθε έγκυρο ιστορικό και ερευνητή, ότι σε σχέση με την Κύπρο, είναι τα βρετανικά έγγραφα που δίνουν την πληρέστερη ιστορική συνέχεια και εξιστόρηση γεγονότων και ευθυνών και όχι τα αμερικανικά τα οποία θα πρέπει πάντοτε να διαστραυρώνονται με τα βρετανικά εν πάση περιπτώσει. Εφόσον το Κυπριακό, ουδέποτε αφέθη στην δικαιοδοσία της Ουάσιγκτον, ήταν και παραμένει θέμα Κοινοπολιτειακό και το Λονδίνο έχει το πρώτο και τελευταίο λόγο. Ο ρόλος των Αμερικανών ανέκαθεν, και το παραδέχονται και οι ίδιοι, ήταν από την δεκαετία του 1950 και παραμένει μέχρι σήμερα, βοηθητικός και υποστηρικτικός στην πολιτική του Λονδίνου.

Σελίδα 13 – Ελλείψεις
Στην σελίδα 13 καταγράφονται τα κυριότερα γεγονότα που διερευνήθηκαν με το τελευταίο να είναι « Η τουρκική εισβολή της 20ης Ιουλίου και της 14ης Αυγούστου 1974».
΄Ομως το πόρισμα δεν αναφέρεται καν στην δεύτερη τουρκική εισβολή της 14ης Αυγούστου 1974 όταν και ολοκληρώθηκε ουσιαστικά το τουρκικό έγκλημα εις βάρος της Κύπρου. Αναφέρω εδώ δήλωση του Γ. Περδίκη (Σημερινή 18.3.2011).

Γιώργος Περδίκης, Οικολόγοι: «Το πόρισμα δεν εκπληρώνει τις προσδοκίες του κυπριακού λαού για αναζήτηση και ανάδειξη της πικρής αλήθειας... Αποτελεί μια καλή απογραφή των γεγονότων, με αρκετά, όμως, κενά και δεν καταφέρνει να προχωρήσει στο βάθος που εμείς θα θέλαμε... δεν διακρίνεται από την τόλμη και την πολιτική διείσδυση που απαιτεί η ανάγκη αναγνώρισης ευθυνών προς γνώση και αποφυγή... παραδόξως η ιστορική έρευνα σταματά μέχρι την πρώτη φάση της εισβολής όμως το έγκλημα ολοκληρώθηκε με τη δεύτερη φάση...»

Στην σελίδα 13 σημειώνεται ότι «Για κάποια θέματα όπως η παράδοση του Αεροδρομίου Λευκωσίας στα ΗΕ καθώς και για τις συνομιλίες της Γενεύης υπάρχει πλήρης βιβλιογραφική κάλυψη με στοιχεία τα οποία περιλαμβάνονται στο αρχείο της Βουλής και προέρχονται από υλικό το οποίο έχει παραληφθεί από ξένα αρχεία κύρια της Μ. Βρετανίας».
Το γεγονός ότι αποφεύχθηκαν σημαντικές αναφορές για την δεύτερη εισβολή όπως τόνισε και ο κ. Περδίκης « παραδόξως η ιστορική έρευνα σταματά μέχρι την πρώτη φάση της εισβολής όμως το έγκλημα ολοκληρώθηκε με τη δεύτερη φάση...» και υποβαθμισμένα καλύπτεται στο Πόρισμα η χρονική αυτή περίοδος με την πιο πάνω σημείωση, τους μόνους που βοηθά είναι δυστυχώς τους Τούρκους και τους σύμμαχούς των στο έγκλημα αυτό Βρετανούς. Γιατί οι διαβουλεύσεις στην Γενεύη με την εποπτεία του τότε Υπ. Εξωτερικών και Κοινοπολιτείας Τζέιμς Κάλλαχαν και του ανώτερου αξιωματούχου κ.Α. Γκούτισον (και όχι των Αμερικανών) υπήρξαν εμφανέστατα πιεστικές και εκβιαστικές προς την ελληνική πλευρά, όταν ο ίδιος ο Γκούτισον ομολογεί πως τέτοιες ήσαν οι πιέσεις τους πάνω στους ΄Ελληνες που οι τελευταίοι (Γ. Μαύρος/Γλ. Κληρίδης) ήσαν σχεδόν έτοιμοι να τραβήξουν από μόνοι τους την διχοτομική γραμμή... (Βλέπε βιβλίο της γράφουσας «Διζωνική Εκτέλεση της Κυπριακής Δημοκρατίας 1955-2011»).

Σελίδα 15 – Παράλειψη
Εδώ σημειώνεται πως « Μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου πολέμου, τον Μάιο του 1948, οι Βρετανοί πρότειναν νέο σχέδιο συντάγματος το οποίο παραχωρούσε στους Κυπρίους μια μορφή «διοικητικής αυτονομίας». Τους στερούσε όμως το δικαίωμα της άμεσης εφαρμογής της αυτοδιάθεσης...»

Η ιστορική παράλειψη εδώ είναι ότι με την «Διασκεπτική» τη στέρηση του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης – Ένωσης με την Ελλάδα, δέχθηκαν και υπέγραψαν οι τότε συνεργαζόμενοι με τους Αποικιοκράτες για την «Διασκεπτική» Ακελιστές. Με επιστολή τους προς τον Υπ. Αποικιών που τους συνέταξε ο τότε πρόεδρος της «Διασκεπτικής» δικαστής Sir Edward Jackson τα 8 μέλη του ΑΚΕΛ υπέγραψαν τον αποκλεισμό της Ένωσης/Αυτοδιάθεσης.

Έγραψε σχετικά ο πρόεδρος της «Διασκεπτικής» στις 28 Νοεμβρίου 1947 προς τον Αναπληρωτή κυβερνήτη:
«... Η δήλωση, που ετοίμασαν οι 8 Έλληνες μέλη της Συνέλευσης, για να σταλεί στον Υπουργό Αποικιών ήταν ημιτελής σε ορισμένα σημεία και, καθώς έχω ήδη αναφέρει, έχει αναθεωρηθεί από μένα, κατόπιν συνεννοήσεως με τους κ.κ. Γιάννη Κληρίδη και Πλουτή Σέρβα. Μεταξύ των παραλείψεων στην αρχική δήλωση ήταν η απουσία πρόνοιας για νομοθεσία, που αφορά την εξωτερική πολιτική και άμυνα. Οι Έλληνες (μέλη) δεν είχαν ζητήσει να υπάρχει νομοθετική πρόνοια, που να ελέγχει αυτά τα δυο θέματα. Στο αναθεωρημένο έγγραφο τους, που εγώ ετοίμασα για να το δουν και το αποδεχθούν, έχω ανάλογα προσθέσει και την παράγραφο 1 (6), εμφαντικά τονίζοντας πως τα δυο αυτά θέματα θα εξαιρούνται από τις πρόνοιες/εισηγήσεις και πως η δύναμη για την νομοθετική διευθέτηση των δύο αυτών θεμάτων θα παραμείνει στα χέρια της Α. Μεγαλειότητας.
Στέλλοντας αντίγραφα της αναθεωρημένης δήλωσης στους κ.κ. Κληρίδη και Σέρβα και στα άλλα 6 μέλη που υπογράφουν τη δήλωση, για να τη μελετήσουν, αναφέρθηκα με τον εξής τρόπο, σε επιστολή μου ημερ. 21 Νοεμβρίου, αναφορικά με τη συγκεκριμένη παράγραφο, που αναθεώρησα και ανέφερα πιο πάνω:
«Θα πρέπει να γίνει ξεκάθαρο πως η παράγραφος 1(6) της εσώκλειστης αναθεωρημένης δήλωσης θα κάνει αδύνατη για το Νομοθετικό Σώμα της Κύπρου, έστω και κάτω από αυτοκυβέρνηση, τη θεσμοθέτηση νόμου, με τον οποίο να επιτυγχάνεται Ένωση με την Ελλάδα».
Η παράγραφος της αναθεωρημένης δήλωσης πέρασε δίχως διόρθωση από τους 8 Έλληνες (μέλη) και παρουσιάζεται ως παράγραφος 1(6) στη δήλωση που σας έστειλα με τις υπογραφές τους, για να σταλεί στον Υπουργό Αποικιών».
Τα μέλη εκείνα ήσαν:
ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΛΗΡΙΔΗΣ, ΠΛΟΥΤΗΣ ΣΕΡΒΑΣ, ΛΥΣΟΣ ΣΑΝΤΑΜΑΣ, ΑΔΑΜΟΣ ΑΔΑΜΑΝΤΟΣ, ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΣ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ, ΑΝΔΡΕΑΣ ΖΙΑΡΤΙΔΗΣ, ΑΝΔΡΕΑΣ ΦΑΝΤΗΣ, ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΧΑΤΖΗΜΙΧΑΗΛ.
(Βλέπε βιβλίο της γράφουσας «Από την Ένωση στην Κατοχή» έκδοση Λευκωσία 1995, με πρόλογο από τον μ. Αρχιεπίσκοπο Κύπρου κ.κ. Χρυσόστομο Α, τον φιλόλογο ιστορικό κ. Πέτρο Παπαπολυβίου και την «Αδούλωτη Κερύνεια»).

Σελίδα 16 – Παραπληροφόρηση

Στην σελίδα 16 γίνεται η εξής αναφορά «Το Σεπτέμβριο του 1955 μετά από πρόσκληση της Μ. Βρετανίας, η Ελλάδα και η Τουρκία έλαβαν μέρος σε τριμερή διάσκεψη για το κυπριακό στο Λονδίνο. ΄Ηταν η πρώτη επίσημη εμπλοκή της Τουρκίας στο κυπριακό μετά τη συμφωνία της Λωζάνης του 1923. Η εξέλιξη αυτή αποτέλεσε την πρώτη μεγάλη διπλωματική επιτυχία της Τουρκίας και ταυτόχρονα μεγάλη διπλωματική αποτυχία για την Ελλάδα..»

Εδώ υπάρχει μια σοβαρότατη παραπληροφόρηση που τους μόνους που βοηθά είναι τους Βρετανούς και όσους θέλουν να τα φορτώνουν όλα πάνω στην Ελλάδα. Οι Βρετανοί δεν έστειλαν τότε μια... απλή και αθώα πρόσκληση προς την Ελλάδα και Τουρκία αλλά ήταν ένα σατανικό σχέδιο εσκεμμένο, προμελετημένο για να επαναφέρουν δόλια την Τουρκία ως ενδιαφερόμενο μέλος στο Κυπριακό. Οι συγγραφείς του Πορίσματος αποφεύγουν επιμελώς να εξηγήσουν και να δώσουν το ιστορικό της «Τριμερούς του Λονδίνου» που υπήρξε και η αφετηρία όλων των κακών για το Κυπριακό και δεν ήταν φταίξιμο της Ελλάδας αλλά μια ιστορικά σατανική σκευωρία του Λονδίνου για να προχωρήσει με τα σχέδια διχοτόμησης που ετοίμαζε με τους Τούρκους. Το ιστορικό αυτό έχει γραφτεί από πολλούς αλλά υπάρχει και στα βιβλία μου « Από την Ένωση στην Κατοχή» και «Top Secret» απευθείας μέσα από τα ίδια τα αποδεσμευμένα βρετανικά έγγραφα...
Η δε «Τριμερής Διάσκεψη» δεν έλαβε χώρα τον Σεπτέμβριο του 1955 αλλά ξεκίνησε στις 29 Αυγούστου 1955. Εκμεταλλευόμενοι οι ηθικοί αυτουργοί Βρετανοί την ασθένεια του Στρατηγού Παπάγου και χρησιμοποιώντας τους πράκτορές τους στην Αθήνα έπεισαν τον αδύνατο τότε Υπ. Εξωτερικών Στέφανο Στεφανόπουλο να δεχθεί τις βρετανικές πιέσεις για επαναφορά της Τουρκίας στο Κυπριακό... (Επίσης βλέπε τελευταίο βιβλίο της γράφουσας « Η Διζωνική Εκτέλεση της Κυπριακής Δημοκρατίας 1955- 2011» σελίδες 21 -22).

Σελίδες 16 – 17 – Παραπληροφόρηση και παρερμηνεία

Εδώ αναφέρεται ότι από τον Μάρτιο του 1957 επισημοποιείται η εμπλοκή των ΗΠΑ στο κυπριακό και ότι αποφασίστηκε οι ΗΠΑ θα υποστήριζαν τη δράση της Αγγλίας στην Αθήνα, το κυπριακό θα αντιμετωπιζόταν στο εξής στα πλαίσια του ΝΑΤΟ και οι διαπραγματεύσεις θα προσανατολίζονταν με μια απευθείας συμφωνία ανάμεσα στην Τουρκία και την Ελλάδα (και χρησιμοποιείται ως πηγή «Ε.Ν.Τσελέπη, το Κυπριακό και οι συνωμότες του, σελ. 100-103»). ΄Ομως καθώς επιχειρείται το φόρτωμα των πάντων στις ΗΠΑ δεν αναφέρεται καν στο Πόρισμα η «δράση της Αγγλίας στην Αθήνα» που είχε αποφασιστεί ότι θα υποστήριζαν οι Αμερικανοί!

Το ότι οι ΗΠΑ θα υποστήριζαν την δράση της Αγγλίας στην Αθήνα (και στη Λευκωσία!) ήταν δεδομένο και είναι μέχρι σήμερα. Το ότι η προσπάθεια του τότε Γ.Γ. του ΝΑΤΟ να βοηθήσει, και η οποία ευνοούσε τις ελληνικές θέσεις, δεν ευνοήθηκε καθόλου από τους Βρετανούς και έπεσε στο κενό δίχως συνέχεια, δεν αναφέρεται. Ούτε ότι οι Βρετανοί σε συνεργασία με τον Τούρκο συνταγματολόγο Νιχάτ Ερίμ και με μυστική συμφωνία Δεκεμβρίου 1956 είχαν αποφασίσει να προχωρήσουν με διχοτομικά σχέδια και για ξεχωριστή αυτοδιάθεση του 18%, για ομοσπονδία κτλ, ούτε λέξη το Πόρισμα των συγγραφέων. Και που τελικά οι Βρετανοί σε συνεργασία με τον Νιχάτ Ερίμ κατασκεύασαν το ζυριχικό καθεστώς... Αντιθέτως η παραπληροφόρηση αυτή χρησιμοποιείται στα όλο σκεπτικό των συγγραφέων, επιρρίπτοντας με κάθε τρόπο ευθύνες στο ΝΑΤΟ, στους Αμερικανούς και στην Ελλάδα, παραγνωρίζοντας φανερά τους ηθικούς αυτουργούς και σχεδιαστές των πάντων Βρετανούς, οι οποίοι ουσιαστικά είναι «αόρατοι» εκτός από κάποιες αναπόφευκτες αναφορές οι οποίες όμως επισκιάζονται από όλες τις υπόλοιπες για ΝΑΤΟ, ΗΠΑ και Ελλάδα. Το ότι οι διαπραγματεύσεις θα προσανατολίζονταν με απευθείας συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας ήταν η πολιτική του Λονδίνου, την οποία επέβαλαν στην Ουάσιγκτον και όχι αντιστρόφως, και αυτό ήταν και είναι “elementary” εφόσον η Κύπρος ήταν αποικία της Μ. Βρετανίας!!!
(Βλέπε επιστολή του Φόρειν ΄Οφις προς Αμερικανό Υπ. Εξωτερικών Foster Dulles ημερ. 8 Ιανουαρίου 1958 στα βιβλία μου «Conspiracy or Blunder?» σελ. 46-47 και « Η Διζωνική Εκτέλεση της Κυπριακής Δημοκρατίας 1955-2011» σελ. 42,43,44. Στην επιστολή υπογραμμίζεται η βρετανική πολιτική έναντι της Κύπρου και οι υποσχέσεις που έδωσε το Λονδίνο στην Άγκυρα για ξεχωριστή αυτοδιάθεση προς τους Τουρκοκύπριους, τις οποίες δεν μπορούσαν να εγκαταλείψουν ευθυγραμμίζοντας, όπως πάντα, τους Αμερικανούς δίχως περιστροφές στην δική τους φιλο-τουρκική πολιτική).

Σελίδα 20 – Επιλεκτικές αναφορές

Στη σελίδα αυτή γίνεται μια επιλεκτική αναφορά, αποσπασματική, σε ένα τηλεγράφημα του Αμερικανού υπ. Εξωτερικών Τζ. Μπόλ 22.8.1964. Εδώ για την περίοδο εκείνη υπάρχει σωρεία βρετανικών εγγράφων που καταγράφουν τα γεγονότα και τι πράγματι γινόταν. Καταρχήν η Αμερική υποστήριζε την ατόφια Ένωση με την Ελλάδα πράγμα που σταμάτησε το Λονδίνο όταν είδε ότι οι Αμερικανοί παρατράβηξαν το θέμα και έβλαπταν τα τουρκικά συμφέροντα. Να αναφερθεί ότι οι Αμερικανοί καμία διάθεση να αναμειχτούν με το Κυπριακό είχαν αρχές του 1964 και ήσαν οι Βρετανοί που επι σκοπού τους έπεισαν να αναλάβουν μεσολαβητικό ρόλο για να φορτωθούν τις ευθύνες, εφόσον οι Βρετανοί εργάζονταν με τους Τούρκους για επιβολή των τουρκικών σχεδίων, που ευτυχώς, απέτυχαν... (Για περισσότερες λεπτομέρειες βλέπε νέο βιβλίο της γράφουσας για τα γεγονότα αυτά « Η Διζωνική Εκτέλεση της Κυπριακής Δημοκρατίας 1955-2011», «Από την Ένωση στην Κατοχή» ως επίσης και το βιβλίο του Ά. Ροδίτη «Δέκα Χιλιάδες Μέλισσες» έκδοση 2010).

Σελίδα 27 – Ανακρίβεια και αδιάβαστη θέση

Στη σελίδα 27 καταγράφεται πως «΄Οπως αναφέρεται οι προθέσεις της Ελλάδας ήταν η παραχώρηση στην Τουρκία με τη μορφή της μίσθωσης ή της κυριαρχίας, στρατιωτικής βάσης. Σαν τέτοια υποδεικνυόταν η Βρετανική βάση της Δεκέλειας. Δεν αναφέρεται και δεν έχει εντοπισθεί πουθενά εάν η Μ. Βρετανία είχε βολιδοσκοπηθεί για αυτό και ποία ήταν η άποψή της.»

Αυτή η θέση των συγγραφέων φανερώνει πόσο τουλάχιστον «αδιάβαστοι» υπήρξαν στην σύνταξη του Πορίσματος. Υπάρχει σωρεία βρετανικών αποδεσμευμένων εγγράφων που επιβεβαιώνουν το γεγονός ότι υπήρξαν μυστικές διαβουλεύσεις μεταξύ Βρετανού πρωθυπουργού και Βασιλέως των Ελλήνων για το θέμα και όχι μόνον.
Σχετικά έγραψα σε δύο από τα βιβλία μου εκτός των δημοσιευμάτων μου σε κυπριακές εφημερίδες. Στο βιβλίο μου “Conspiracy or Blunder?” σελ. 170 με υπότιτλο “Evros talks September 1967» έγραψα επιγραμματικά:

“It is evident from this extract that the Greco- Turkish talks had suddenly moved from the original position (which involved British Base of Dhekelia being turned into a NATO base in the event of Enosis with Britain retaining Akrotiri – to this the British Prime Minister Mr. Harold Wilson had exchanged secret messages with the King of Greece in late 1966 but withheld the information from the Cyprus Government) to Autonomy for the Turkish Cypriots in an Independent Cyprus. A
solution nearer to Federation and to Makarios position who had shown signs of affording some sort of Autonomy/Federal system to the Turkish Cypriots as early a s late 1965 in his effort to avoid Enosis at all costs (as noted previously in this chapter)…”.

Λάθος συμπέρασμα και παραπληροφόρηση

Στη ίδια σελίδα (27) επίσης αναφέρεται πως « Δεν υπάρχει πληροφόρηση αλλά ούτε και οποιαδήποτε στοιχεία βρίσκονται στη διάθεση της Επιτροπής από τα οποία να προκύπτει ότι η Κυπριακή κυβέρνηση και ο Αρχ. Μακάριος ήσαν ενήμεροι για το περιεχόμενο των συνομιλιών, ούτε και εάν οι θέσεις που πρότεινε η ελληνική αντιπροσωπεία στις συνομιλίες ήταν αποτέλεσμα διαβουλεύσεων με την κυπριακή κυβέρνηση και τύγχαναν της έγκρισής της».

Σύμφωνα με τα αποδεσμευμένα βρετανικά έγγραφα ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος ήταν πλήρως ενήμερος για τις ελλαδικές κινήσεις. Στο βιβλίο μου “Top Secret” που εκδόθηκε το 2004, σελίδα 132 και 134 έγραψα μεταξύ άλλων:
«... Στη συνέχεια της διαπραγμάτευσης Τούμπα/Τσαγλαγιακίλ τέλη του 1966, όταν και οι συνομιλίες διακόπηκαν λόγω της παραίτησης το Δεκέμβριο του 1966 της κυβέρνησης Στεφανόπουλου, οι Βρετανοί προχώρησαν τελικά σε διαπραγματεύσεις για λύση του Κυπριακού και ο Χάρολτ Γουίλσον είχε μυστικές επαφές με το βασιλιά Κωνσταντίνο, όπως του ζητούσαν οι Αμερικανοί με θέμα τη βάση Δεκέλειας, αλλά γνωρίζοντας (το Λονδίνο) ότι δεν υπήρχε προοπτική επιτυχίας. Σε συνεδρία του βασιλικού συμβουλίου στην Αθήνα, στο οποίο παρευρέθηκε και ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος, του είχαν δοθεί (Μακαρίου) διάφορα έγγραφα για τις συνομιλίες αλλά, η ελληνική πλευρά δεν είχε δεσμευθεί σε τίποτα. Ο Αρχιεπίσκοπος είχε απορρίψει την τουρκική απαίτηση για τουρκική βάση στην Κύπρο ως αντάλλαγμα για την Ένωση και το ίδιο είχε κάνει και η ελληνική κυβέρνηση. Ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος, παρ΄όλες τις αμφιβολίες του για την προοπτική του διαλόγου, δέχτηκε για τη συνέχισή του με την προυπόθεση, που έγινε δεκτή από το βασιλικό συμβούλιο, δηλαδή η ελληνική κυβέρνηση να πρότεινε στους Τούρκους Ένωση με νατοική βάση. Σύμφωνα, όμως, με τα έγραφα, ο Αρχιεπίσκοπος προέβη στη συγκατάθεση εκείνη, γιατί πίστευε ότι οι Τούρκοι ήταν αδύνατο να ενδιαφέρονταν και ενδιαφερόταν περισσότερο να μάθει τις διαθέσεις της Βρετανίας για μια νατοική βάση. Κάτι όμως που ο Βρετανός ΄Υπ. Αρμοστής στη Λευκωσία αρνήθηκε να του απαντήσει.»
Στις 9 Μαρτίου 1967 ο ΄Υπ. Αρμοστής κ. Κόσταρ αναφέρει στο Λονδίνο ότι ο Αρχιεπίσκοπος προσφάτως είχε δείξει ενδιαφέρον για απευθείας συνομιλίες μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων. Ο κ. Κόσταρ σύστησε όπως υποστηριχτεί η ιδέα. Οι Βρετανοί να κάνουν εισηγητικές κινήσεις και ταυτόχρονα να κρατούν από κοντά τους Αμερικανούς. Και αν σ΄αυτά τα πλαίσια μπορούσαν να τους συγκρατήσουν να μην κάνουν αχρείαστες και ανεξάρτητες ενέργειες, θα ήταν για το καλό... Στη συνέχεια θα δούμε ότι η ίδια η κυπριακή κυβέρνηση δίνει τέρμα στις ελληνοτουρκικές συνομιλίες και μετατοπίζει το θέμα στο επίπεδο ενδοκοινοτικών συνομιλιών Κληρίδη/Ντενκτάς... Η κυπριακή κυβέρνηση φέρνει πίσω τον Ντενκτάς...» (΄Οχι για να τον δικάσει όπως αναμενόταν εφόσον είχε κατηγορηθεί για προδοσία, αλλά για να αναλάβει ως ... συνομιλητής!).

Σελίδα 31 – Λάθος εκτίμηση

Στη σελίδα 31 τονίζεται ότι « Τόσο από τα πρακτικά των συναντήσεων, όσο και από τις καταθέσεις στην Εξεταστική Επιτροπή της Ελληνικής Βουλής, ατόμων τα οποία παρευρίσκονταν στη σύσκεψη (Κόλια, Σπαντιδάκης, Λαγάκος) επιβεβαιώνεται ότι σε καμιά περίπτωση η τουρκική αντιπροσωπεία δεν έθεσε θέμα αποχώρησης της ελληνικής μεραρχίας».

Από τα βρετανικά αποδεσμευμένα επίσημα έγγραφα καταγράφεται πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας ότι η απόσυρση της Ελληνικής Μεραρχίας ήταν τουρκικό αίτημα. Γιατί οι συγγραφείς του Πορίσματος αγνόησαν σε τέτοιο υπερβολικό βαθμό τα αποδεσμευμένα βρετανικά έγγραφα είναι άξιον απορίας. Βλέπε βιβλία της γράφουσας «Conspiracy or Blunder?’ και «Top Secret», στην σελίδα 128 του οποίου έγραψα: «... Η αποχώρηση της ελληνικής μεραρχίας ήταν τουρκική, βρετανική και σοβιετική απαίτηση και επιδίωξη και το σκεπτικό πίσω από την απαίτηση ξεκάθαρο. Η Κύπρος έπρεπε να ξεγυμνωθεί από κάθε προστασία, αλλιώς η Τουρκία δεν μπορούσε να επέμβει. Η αμερικανική πρωτοβουλία για την Ένωση το 1964, η οποία είχε και τη λογική της θωράκισης της νήσου πριν την εξαγγελία της Ένωσης έπρεπε να εξουδετερωθεί.
Στις 22 Νοεμβρίου 1967 τηλεγράφημα από την Άγκυρα προς το Φόρειν ΄Οφις έλεγε συγκεκριμένα:
«... Η κύρια τουρκική απαίτηση είναι η αποχώρηση της ελληνικής μεραρχίας από την Κύπρο και αυτό βέβαια είναι δύσκολο για τους Έλληνες να το καταπιούν....».

Και ο Μακάριος συμφωνούσε

Στην σελίδα 130 του ιδίου βιβλίου έγραψα :
Υπότιτλος – «Ο Μακάριος συμφωνούσε με την απόσυρση της ελληνικής μεραρχίας αλλά δεν ήθελε να φαίνεται ότι συμφωνεί

Στις 22 Νοεμβρίου 1964 ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος είχε συνάντηση με τους ύπ. Αρμοστές της Βρετανίας και του Καναδά. Ένα από τα σημεία που σημειώθηκε ότι είπε ήταν το εξής:
«... Ξένα στρατεύματα ευθύνονται για όλες τις φασαρίες. Πρέπει να αποχωρήσουν περιλαμβανομένων και εκείνων που προνοούν οι Συνθήκες...» Υποστήριζε πλήρη αποστρατικοποίηση. Την ίδια μέρα ο Μακάριος, σύμφωνα με τις βρετανικές εκθέσεις, απέρριψε εισήγηση του Αμερικανού πρέσβη να ζητήσει την ελάττωση των ελληνικών δυνάμεων στο νησί. Είπε πως αν έκανε κάτι τέτοιο θα θεωρούνταν από την Ελλάδα ως προδότης. ΄Ομως, είπε στον Αμερικανό πρέσβη ότι θα συμφωνούσε σε μια ελληνική πρωτοβουλία για ελάττωση των στρατευμάτων. Τότε, γράφουν οι Βρετανοί, ο Αμερικανός πρέσβης (Belcher) πήρε οδηγίες να δείξει στο Μακάριο μια έκθεση από την Αθήνα που έφερε το βασιλιά Κωνσταντίνο να συμφωνεί με την ιδέα...».

Σελίδα 33 – Παραποίηση ιστορικών γεγονότων

Στη σελίδα αυτή και πάλιν οι συγγραφείς καταφεύγουν σε υποθετικές εκτιμήσεις για απόφαση δήθεν των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ για οριστική διευθέτηση του κυπριακού στη βάση του σχεδίου Άτσεσον... για την υλοποίηση του σχεδίου θα έπρεπε να αποχωρήσει η Ελληνική Μεραρχία. Μα εδώ τα βρετανικά έγγραφα επιβεβαιώνουν ότι ο πρώτος που υποστήριζε την αποχώρηση της Ελληνικής Μεραρχίας ήταν ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος αλλά φοβόταν να το πει ο ίδιος για να μην αποκαλεστεί προδότης.

Παράλειψη
Και γιατί οι συγγραφείς αποφεύγουν να αναφερθούν και στην βρετανική (όχι αμερικανική) απαίτηση από το 1967 για αποχώρηση, (μετά τη μεραρχία) και των Ελλήνων αξιωματικών κάτι που ζήτησε ο Αρχιεπ. Μακάριος με την επιστολή προς Γκιζίκη τον Ιούλιο του 1974; Και που αναφέρεται στα βρετανικά έγγραφα...

Σε πολλά δυστυχώς σημεία του Πορίσματος οι συγγραφείς επιδίδονται σε θεωρίες, σε υποθετικές εκτιμήσεις και επιλεκτικές αναφορές και εξετάζουν διάφορες εκδοχές και τείνουν να υποστηρίζουν πότε την μία εκδοχή και πότε την άλλη, κατά προτίμηση, δίχως συγκεκριμένες πηγές και βγάζουν αυθαίρετα συμπεράσματα δίχως ουσιαστική τεκμηρίωση.


Σελίδα 36- Οι Τούρκοι ζητούν την αποχώρηση της μεραρχίας

Στη σελίδα 36 αναφέρουν τελικά ότι ο Τούρκος υπ. Εξωτερικών Ι. Τσαγλαγιανκίλ με διάβημά του προς τον Έλληνα πρέσβη στην Άγκυρα Δεληβάνη ζήτησε την άμεση απομάκρυνση της Ελληνικής Μεραρχίας και του στρατηγού Γρίβα.

Σελίδα 37 – Παραποίηση και διαστρεύλωση

Στη σελίδα 37 καταγράφεται πως « Η κυβέρνηση της Χούντας έκανε αποδεκτό το τουρκικό αίτημα για ανάκληση της Μεραρχίας και στις 29.11.1967 ανακοίνωση την απόφασή της, χωρίς να προηγηθεί οποιαδήποτε μορφή διαβούλευσης με την κυπριακή κυβέρνηση».

Αυτό το συμπέρασμα των συγγραφέων είναι παραποίηση των γεγονότων και διαστρεύλωση εφόσον ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος (βλέπε πιο πάνω) γνώριζε και συμφωνούσε με την αποχώρησή της, αλλά φοβόταν να το πει ο ίδιος για να μην κατηγορηθεί ως προδότης, και εισηγήθηκε να το έκανε η Χούντα και θα το υποστήριζε. Η δήλωση του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου προηγήθηκε της χουντικής απόφασης, στις 22 Νοεμβρίου 1967. Καθώς και εκείνη του βασιλέα Κωνσταντίνου...

Σελίδα 39 – Τα βρετανικά έγγραφα διαψεύδουν

Στη σελίδα 39 καταγράφεται πως: « Σε διάφορες κατά καιρούς αναφορές προβλήθηκε η άποψη ότι ο Αρχ. Μακάριος και η κυπριακή κυβέρνηση είχαν συγκατατεθεί στην αποχώρηση της Μεραρχίας. Αυτό δεν φαίνεται να ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα...».
Τα πιο πάνω αναφερθέντα βρετανικά έγγραφα διαψεύδουν τους συγγραφείς του Πορίσματος. Ο Μακάριος πάντοτε ενημερωνόταν και γνώριζε.

Σελίδα 94 – διάσωση Μακαρίου

Στη σελίδα 94 η Επιτροπή αναφέρει ότι «εκτιμά ότι η διαφυγή διάσωσης του Αρχιεπισκόπου στο εξωτερικό αξιοποιήθηκε για την ολοκλήρωση των σχεδιασμών που οδήγησαν στην ανατροπή του».

Βρετανικό σχέδιο διάσωσης από το 1967

Η αλήθεια είναι ότι μετά την αποχώρηση της Ελληνικής Μεραρχίας, προς τα τέλη Νοεμβρίου 1967 το Αρχηγείο Βρετανικών Στρατιωτικών Δυνάμεων στην Κύπρο ζήτησε συμβουλή πως να ενεργήσει σε περίπτωση που ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος και κάποιοι υπουργοί του ζητούσαν καταφύγιο στις βάσεις. Τότε πάρθηκε μια άκρως εμπιστευτική απόφαση απευθείας από τους αρχηγούς των βρετανικών επιτελείων δίχως να γνωστοποιηθεί ούτε στην ίδια την βρετανική κυβέρνηση ή τον ΄Υπ. Αρμοστή στην Λευκωσία και που κρατήθηκε τέτοια μέχρι που εκτελέστηκε κατά γράμμα τον Ιούλιο του 1974. Έλεγε η απόφαση εκείνη: «... Σε τέτοια περίπτωση να τον αφήσετε για λίγο διάστημα και μετά να τον πάρετε στο Ακρωτήρι και αμέσως μετά να τον μεταφέρετε με αξιοπρέπεια εκτός Κύπρου... Δεν έχουμε φέρει σε γνώση της κυβέρνησης αυτή την οδηγία εφόσον πιστεύουμε ότι πρέπει να το αφήσουμε στην ευρύτερη κρίση σας... Πείτε μας αν θέλετε περαιτέρω συμβουλή...».

Η απόφαση για διάσωση του Μακαρίου πάρθηκε το 1967, αναθεωρήθηκε με το ίδιο σκεπτικό αρχές της δεκαετίας του 1970 και εκτελέστηκε τον Ιούλιο του 1974... (Βλέπε βιβλίο της γράφουσας “Top Secret” σελ. 128).

Σελίδα 107 – Παραπληροφόρηση και παράλειψη ιστορικών γεγονότων

Στη σελίδα 107 αναφέρονται οι συγγραφείς ξανά στη «τριμερή διάσκεψη του Λονδίνου το Σεπτέμβρη του 1955» και ότι με αυτή επανήλθε σαν ενδιαφερόμενο μέλος η Τουρκία στο κυπριακό, όμως και πάλιν δεν εξηγούν ποίοι ευθύνονται και γιατί για την «Τριμερή» εκείνη που ξεκίνησε όχι το Σεπτέμβριο αλλά στις 29 Αυγούστου 1955.

Στην ίδια σελίδα αναφέρονται και στα 13 σημεία του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου για τροποποίηση του συντάγματος και γράφουν: «Την υποβολή της πρότασης φαίνεται ότι είχε εγκρίνει τόσο ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζών Κέννεντυ, όσο και η Μ. Βρετανία....». Ενδεικτικός ο τρόπος σκόπιμης ενοχοποίησης των Αμερικανών και σ΄αυτό το θέμα και σε δεύτερο βαθμό των Βρετανών. Ειδικά στο συγκεκριμένο θέμα για το οποίο υπήρξαν έντονες δηλώσεις του τ. προέδρου της Κύπρου Σπύρου Κυπριανού για την βρετανική ανάμιξη... Και πάλιν η Επιτροπή χρησιμοποιεί τον υποθετικό όρο «φαίνεται» δίχως να αναφέρεται σε συγκεκριμένα έγγραφα. Ο Τζών Κέννεντυ δεν είχε καμία ανάμιξη στο θέμα. Αντιθέτως τόσο οι ΗΠΑ όσο και η Ελλάδα ήσαν αντίθετες με την πρόταση τροποποίησης του συντάγματος.

Το θέμα των 13 σημείων, όμως, δημοσιεύθηκε από την γράφουσα αναλυτικά σε διάφορα δημοσιεύματα στην εφημερίδα Σημερινή, στην Ελευθερία Λονδίνου, στα Νέα Λονδίνου, σε ομιλίες της στην Λευκωσία. Βρίσκεται στο βιβλίο «Top Secret” στις σελίδες 74 - 76 όπου δίδεται το όλο ιστορικό της βρετανικής άμεσης ανάμιξης, όπως αυτό ετοιμάστηκε και γράφτηκε και βρίσκεται στα βρετανικά αρχεία, από τον αξιωματούχο τότε του Φόρειν ΄Οφις και μετέπειτα (εποχή Σχεδίου Ανάν) αναπληρωτή Γ.Γ. του ΟΗΕ, Sir Kiran Prendergast με ημερομηνία 10 Μαρτίου 1971. Το ιστορικό επίσης μπορεί ένας να το βρεί και στο δίγλωσσο βιβλίο της Κίνησης για Ελευθερία και Δικαιοσύνη στην Κύπρο «Αιματηρή Αλήθεια – Bloody Truth» που βρίσκεται δωρεάν στην ιστοσελίδα της Κίνησης www.freedomjustice.com.cy .
Ιστορικώς, τα σημαντικά σημεία της έκθεσης αυτής επικεντρώνονται στο ότι 1) Τα 13 σημεία τελικά δεν ήταν εξ΄ολοκλήρου έμπνευση του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, αλλά του Λονδίνου με εντολή του υπ. Εξωτερικών και 2) «Οι προτάσεις να ήσαν λογικές και δίκαιες για τα τουρκικά συμφέροντα».

Σελίδα 122 – Παράλειψη αλήθειας και γεγονότων

Στη σελίδα 122 καταγράφεται : « ακόμα δεν ευσταθεί η πληροφορία ότι πριν από την εισβολή ο Αρχ. Μακάριος είχε γευματίσει στο Λονδίνο με τον Τούρκο πρωθυπουργό Μπ. Ετσεβίτ. Αυτό έχει επιβεβαιωθεί από τις καταθέσεις μαρτύρων που προσκλήθηκαν στην Επιτροπή, από το προσωπικό ημερολόγιο του Αρχ. Μακαρίου όπου διαπιστώνεται ότι ο Αρχ. Μακάριος είχε ήδη αναχωρήσει για τις ΗΠΑ, και μετά έφθασε ο Μπ. Ετσεβίτ στο Λονδίνο, καθώς και από σχετικές εκθέσεις του Αμερικανικού Υπουργείου Εξωτερικών...».

Ο Μακάριος είχε επικοινωνήσει με τους Τούρκους πριν την ομιλία του στα Ηνωμένα Έθνη στις 19.7.1974

Αν η Επιτροπή και οι συγγραφείς έκαναν αμερόληπτα τη δουλειά τους και στόχος του ήταν η πραγματική αλήθεια, θα έβρισκαν ότι στην περίπτωση ταιριάζει η λαική ρήση ότι όπου υπάρχει καπνός κάπου υπάρχει και φωτιά. Λοιπόν, κάπου υπήρξε συνεργασία μεταξύ Μακαρίου και Τούρκων πριν την ομιλία του Αρχιεπισκόπου στα Ηνωμένα ΄Εθνη στις 19 Ιουλίου 1974. ΄Οπως και σε άλλες περιπτώσεις στο Πόρισμα αυτό, στόχος της Επιτροπής και των συγγραφέων της δεν ήταν η άψογη, αντικειμενική αλήθεια αλλά η προστασία του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου από κάθε αναφορά που του επιρρίπτει ευθύνες. Και κυρίως για την ομιλία του στα Ηνωμένα Έθνη την οποία αποφεύγουν και υποβαθμίζουν να σχολιάσουν.
Η πραγματική αλήθεια λοιπόν για εκείνη την επικοινωνία μεταξύ Μακαρίου και Τούρκων έχει ως εξής. Μας την εξιστορεί ο Ετζμελ Μπαρουτσού, που το 1974 ήταν υπεύθυνος των Κυπριακών Υποθέσεων στο τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικών. Τα κείμενα εκείνα ο Μπαρουτσού τα είχε πρωτο - δημοσιεύσει στην εφημερίδα «Μιλιέτ» της Κωνσταντινούπολης το 1992 και τον Ιούλιο του 1993 η εφημερίδα της Κύπρου Σημερινή τα αναδημοσίευσε ξεκινώντας από τις 11 Ιουλίου 1993.
Στο δεύτερο μέρος των δημοσιευμάτων, εκείνο της 12ης Ιουλίου 1993, αποκάλυπτε ο Μπαρουτσού, και έγραψε η Σημερινή με τίτλο «Το συγκλονιστικό παρασκήνιο της εισβολής... Σε μερικές ώρες ήλθε η απάντηση. Έπρεπε να αναχωρήσουμε το μεσημέρι. Η Βρετανική Κυβέρνηση είχε συμφωνήσει σε συνάντηση των Πρωθυπουργών το βράδυ της ιδίας ημέρας στο Λονδίνο. Ούτε τις αποσκευές μας δεν προλαμβαίναμε να ετοιμάσουμε. Έτσι, ζητήσαμε από το σύμβουλο της Πρεσβείας να μας αγοράσει υποκάμισα, εσώρουχα και κάλτσες. Από την Άγκυρα πήγαμε στην πόλη με στρατιωτικό αεροπλάνο και από εκεί με τις Τουρκικές Αερογραμμές στο Λονδίνο. Ο Χασάν Ισίκ πήρε μαζί του και το νόμιμο αντιπρόσωπο της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ, Ορχάν Εράλμπ, ο οποίος έτυχε να βρίσκεται την περίοδο εκείνη στην Άγκυρα. Κατά τη διάρκεια της πτήσης πληροφορηθήκαμε ότι ο Νίκος Σαμψών είχε ορκισθεί πρόεδρος της Δημοκρατίας στην Κύπρο και ότι θα διόριζε νέο αντιπρόσωπο στα Ηνωμένα Έθνη. Ο Χασάν Ισίκ επικοινώνησε αμέσως με το μόνιμο αντιπρόσωπο της Τουρκίας στα Ηνωμένα Εθνη και του είπε να ενημερώσει το Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ ότι η Τουρκία δεν πρόκειται να συμφωνήσει σε οποιαδήποτε αλλαγή στην αντιπροσώπευση της Κύπρου.
΄Οταν φθάσαμε στο αεροδρόμιο Χίθροου του Λονδίνου, επικοινώνησα τηλεφωνικώς με την αντιπροσωπία μας στα Ηνωμένα Έθνη και ζήτησα να έλθουν σε επαφή με τον Μακάριο. Ο Μακάριος είχε ζητήσει σύγκληση του Συμβουλίου Ασφαλείας. Επιδίωξή μας ήταν να πείσουμε το Μακάριο να μην καταφερθεί εναντίον της Τουρκίας κατά την ομιλία του στο Συμβούλιο Ασφαλείας.
Ο Μακάριος ξεγελάστηκε
Πράγματι ο Οσμάν Ολτσάι έδωσε οδηγίες στην αντιπροσωπεία και ήλθε σε επαφή με το Μακάριο, ο οποίος ξεγελάστηκε. Χάρηκε πάρα πολύ από την πρωτοβουλία του Ολτσάι και παρακάλεσε την τουρκική αντιπροσωπία να διαβιβάσει στην τουρκική Κυβέρνηση τα αισθήματα ευγνωμοσύνης και υποχρέωσής του.
΄Ολα αυτά τα διαβίβασε ο Οσμάν Ολτσάι.
Ο Μακάριος είχε πέσει στη θάλασσα και αναζητούσε σανίδα σωτηρίας. ΄Εβλεπε την Τουρκία σαν δύναμη σωτηρίας. Έπρεπε λοιπόν να εκμεταλλευτούμε, την αδυναμία του πράγμα που έγινε.
Η απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας ήταν θετική ως προς την εγκυρότητα της Συνθήκης Εγγυήσεως. Μέχρι τότε ο Μακάριος απέρριπτε τη Συνθήκη Εγγυήσεως υποστηρίζοντας ότι οι πρόνοιές της είναι αντίθετες με τις αρχές των Ηνωμένων Εθνών. Με τη στάση του αναγνώριζε την ισχύ μιας συνθήκης, την οποία ως πριν από λίγο απέρριπτε.
Φθάσαμε νύχτα στο Λονδίνο και πήγαμε κατευθείαν στην πρωθυπουργική κατοικία. Ο Χάρολτ Γουίλσον συμφώνησε να μας δεχθεί σε δείπνο εργασίας. Οι αντιπροσωπείες πήραν τις θέσεις τους στο τραπέζι, η μία απέναντι στην αλλη..» Στη συνέχεια ο Μπαρουτσού αναφέρεται στις δηλώσεις Ετσεβιτ προς τους Άγγλους και γράφει: ¨... ΄Οσο καθυστερεί η επέμβαση της Τουρκίας που είναι εγγυήτρια δύναμη, τόσο θα χειροτερεύει η κατάσταση. Γι΄αυτό δε θα πρέπει να αφήσουμε να εδραιωθεί αυτή η διοίκηση. Επιβάλλεται μια δραστήρια ενέργεια. Χωριστά ή από κοινού με τη Βρετανία μ΄ένα ανακοινωθέν μπορούμε να ονομάσουμε την Ελλάδα ως επιδρομική χώρα και με αποτελεσματική προστασία από μέρους των Ηνωμένων Εθνών, να απαιτήσουμε την ανάκληση των Ελλήνων στρατιωτών από την Κύπρο.... Πρέπει στην Κύπρο να υπάρχει τουρκικός στρατός. Επιθυμία μας είναι να δράσουμε από κοινού με τη Βρετανία. Μια τέτοια ενέργεια δε θα χαροποιήσει μόνο τους Τούρκους αλλά και τους Ελληνοκυπρίους...»,

Σοβαρότατες παραλείψεις

1) Ως σοβαρότατη παράλειψη που μειώνει την αξιοπιστία του Πορίσματος, είναι η αποφυγή αναφοράς στα πρακτικά της συνάντησης Μακαρίου και Βρετανού πρωθυπουργού στις 17 Ιουλίου 1974 που έλαβε χώρα στις 2.30 μ.μ. Εκεί όπου ο Βρετανός πρωθυπουργός χαρακτήρισε την Ελλάδα ως να έκανε εισβολή στην Κύπρο και ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος τον διαβεβαίωσε ότι με αυτόν τον τρόπο θα καταφερόταν εναντίον της Ελλάδας στην ομιλία του στα Ηνωμένα Έθνη. (Βλέπε τελευταίο βιβλίο της γράφουσας « Η Διζωνική Εκτέλεση της Κυπριακής Δημοκρατίας 1955-2011» έκδοση 2011) .Ο Μπαρουτσού τελικά μας εξηγά ακόμα παραπάνω για το ύφος της ομιλίας Μακαρίου...

2) Εξίσου σοβαρότατη παράλειψη είναι η αναφορά στα πρακτικά της συνάντησης που ακολούθησε λίγες ώρες αργότερα (μετά την συνάντηση Μακαρίου/Γουίλσον) στην πρωθυπουργική κατοικία στο Λονδίνο μεταξύ του Βρετανού πρωθυπουργού και αξιωματούχων της βρετανικής κυβέρνησης και του Τούρκου πρωθυπουργού της εισβολής Μπουλέτ Ετσεβίτ και της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας της Άγκυρας που μετέφερε μαζί του, στο γεύμα εργασίας. Εκεί όπου δόθηκε το πράσινο φώς στους Τούρκους να προχωρήσουν με την εισβολή νοουμένου δεν θα ενοχλούσαν τις βρετανικές βάσεις. Εκεί οι Βρετανοί υποσχέθηκαν στους Τούρκους να κάνουν ότι μπορούν να εμποδίσουν την ελληνική κυβέρνηση από το να στείλει βοήθεια προς την Κύπρο για να αφεθεί η Τουρκία να εκτελέσει το έγκλημά της. Οι εργασίες και το γεύμα διήρκεσαν μέχρι τις 12.30 πρωινή ώρα της 18ης Ιουλίου 1974. (Βλέπε δημοσιεύματα της γράφουσας στην Σημερινή Ιανουάριος 2005, αλλά και στην Cyprus Weekly Ιανουάριος 7 – 13 2005 με τίτλους « Britain promised not to prevent Turkish invasion of Cyprus, Callaghan informed in advance of second invasion, Wilson rejects Karamanlis demand to condemn Turkey, Kissinger first backed return to 1960 Constitution, Britain did not live up to obligations”)
Τα έγγραφα αμφοτέρων των πρακτικών των συναντήσεων πιο πάνω παραδόθηκαν από την γράφουσα στην Επιτροπή για τον Φάκελο της Κύπρου μαζί με πολλά άλλα τον Μάρτιο του 2010, και βρίσκονται στο νέο βιβλίο της γράφουσας «Διζωνική Εκτέλεση της Κυπριακής Δημοκρατίας 1955-2011» μαζί με ολόκληρη την ομιλία Μακαρίου στα Η.Ε).

Σελίδα 126 – Και πάλιν εναντίον των ΗΠΑ

Στη σελίδα αυτή ξεκινούν γράφοντας πως « Από όσα έχουν αναφερθεί στα κεφάλαια που έχουν προηγηθεί, ο Αμερικανικός ρόλος εμπλοκής στο κυπριακό γίνεται ξεκάθαρα πρωταγωνιστικός από το 1964...».

Αυτό είναι άκρως ανιστόρητο γιατί αν ερευνούσαν σωστά οι συγγραφείς θα έβρισκαν ότι το 1964 ειδικά οι Αμερικανοί ουδόλως ήθελαν ανάμιξη στο Κυπριακό. Πλήρης αναφορά καταρρίπτοντας ιστορικά μια για πάντα πλέον το μύθο αυτό που συντηρήθηκε έκτοτε από το ΑΚΕΛ και βοηθούσε βεβαίως τους πρώτους ηθικούς αυτουργούς, τους Βρετανούς, καθώς και την τότε Σοβιετική Ένωση, δόθηκε στο βιβλίο μου « Η Διζωνική Εκτέλεση της Κυπριακής Δημοκρατίας 1955-2011».

Σελίδα 130 – Παραποίηση γεγονότων

Στη σελίδα αυτή γίνεται αναφορά σε μια δήλωση του Γ. Μαύρου για «ουδέτερη και απαθή στάση της Μεγάλης Βρετανίας και η φιλοτουρκική στάση του Κίσινγκερ...».

Ο Γ. Μαύρος, αν πράγματι προέβη σε τέτοια δήλωση, ψεύδεται γιατί η στάση της Μ. Βρετανίας δεν υπήρξε καθόλου «ουδέτερη και απαθής» αλλά πιεστικά και φορτικά φιλο-τουρκική πιέζοντας τους Γ. Μαύρο και Γλ. Κληρίδη να υπογράψουν προσχέδιο λύσης για γεωγραφική ομοσπονδία. Ο ίδιος ο κ. Γκούτισον, ο ανώτατος εκείνος αξιωματούχος του Φόρειν ΄Οφις το ομολογεί στα χειρόγραφα πρακτικά που κράτησε για τις εργασίες της Γενεύης μέχρι την δεύτερη εισβολή. (Βλέπε «Η Διζωνική Εκτέλεση της Κυπριακής Δημοκρατίας 1955- 2011»).
Ο Κίσσιγκερ δεν ήταν πρωτεργάτης ούτε παρόν στη Γενεύη και αυτό φανερώνεται τόσο από έγκυρα βρετανικά πρακτικά όσο και τα αντίστοιχα τους αμερικανικά (που κατόρθωσε η γράφουσα να εξασφαλίσει) και δημοσιεύθηκαν στην Σημερινή στις 3 Αυγούστου 2009 όταν φανερώνεται ποίοι ήσαν οι επικεφαλής των πάντων στη Γενεύη και όχι ο Κίσσιγκερ. Στην συνεδρία εκείνη που έλαβε χώρα στο Στέιτ Ντεπάρτμεντ όπου μετέβησαν αξιωματούχοι του Φόρειν ΄Οφις για κατ΄ιδίαν συνάντηση με τον Δρ. Χένρι Κίσσιγκερ κατ΄εντολή του Τζέιμς Κάλλαχαν (υπ. Εξωτερικών της Βρετανίας) φανερώνεται ότι όλα τα διευθετούσαν οι Βρετανοί και σκόπιμα άφησαν να διαρρέει ότι υπεύθυνος ήταν ο Κίσσιγκερ...


Σελίδα 130 – Βλέπουν ένα αμερικανικό και αγνοούν ολόκληρο βρετανικό στόλο!

Στη σελίδα αυτή γίνεται αναφορά του Πλοίαρχου Ε. Χανδρινού (23.12.1974) ότι – «Την 210430 ογδοήκοντα περίπου μίλια νοτιο δυτικώς της Πάφου ενετοπίσθη και ανεφέρθη Αμερικανική δύναμης κρούσεως αποτελούμενη εξ ενός (1) Αεροπλανοφόρου, δύο (2) αντιτορπιλλικών και ενός (1) βοηθητικού». Αλλά τίποτα περισσότερο, καμία αναφορά σε βρετανικές «δυνάμεις κρούσεως»!

Στις 28 Δεκεμβρίου 2006 δημοσίευσα στην Σημερινή, νέα σειρά βρετανικών εγγράφων. Τίτλος «Έθεσαν υπό ασφυκτικό κλοιό παρακολούθησης την Κύπρο – Οι Βρετανοί είχαν καταστρώσει ένα φοβερό δίκτυο επικοινωνίας
Η Κύπρος βρισκόταν κυριολεκτικά σε βρετανικό κλοιό με διάφορα πλοία του βρετανικού Βασιλικού Ναυτικού να τη ζώνουν από τη μία άκρη μέχρι την άλλη – Στόχος – Να παρακολουθούν και να μεταδίδουν στο Whitehall λεπτό με λεπτό τι συνέβαινε στη Κύπρο». Το δημοσίευμα πλαισιωνόταν και με σχετικό χάρτη από τα βρετανικά έγγραφα με τις τοποθεσίες των διαφόρων βρετανικών σκαφών. Αυτά ήσαν: HMS HERMES, DEVONSHIRE, ANTROMEDA, RHYL, BRIGHTON, ONSLAUGHT, OLAWEN, OLNA, REGENT, GOLD ROVER (δύο εκ των οποίων υποβρύχια). Τα δε ARK ROYA, GURKHA, TIDEFLOW, LYNESS, βρισκόντουσαν σε αναμονή δυτικά του Γιβραλτάρ.
Το φοβερό εκείνο δίκτυο διασύνδεσης/επικοινωνίας με την ονομασία «Cyprus Emergency Communications Organisation” του Βρετανικού Βασιλικού Ναυτικού βρισκόταν πολύ κοντά στην Κύπρο. Οι οδηγίες που πήρε το Βρετανικό Αρχηγείο Μέσης Ανατολής στο Ακρωτήρι είχαν τον χαρακτηριστικό τίτλο «Διοίκηση και έλεγχος της Κύπρου». Η πραγματική αποστολή των πλοίων αυτών ήταν να προστατευθεί η τουρκική επίθεση κατά της Κύπρου και να εμποδιστεί προκειμένου οποιαδήποτε προσπάθεια της Ελλάδας να βοηθήσει την σφαγιασμένη Κύπρο, όπως είχαν υποσχεθεί του Ετσεβίτ. Οι προετοιμασίες εκείνες ξεκίνησαν αρκετά νωρίς και από τις 17 Ιουλίου τα διάφορα πλοία βρισκόντουσαν σε κοντινή απόσταση από την Κύπρο...
Για όλα αυτά όμως ούτε λέξη οι συγγραφείς του Πορίσματος...

Σελίδα 131 – Αγνοούν πληθώρα βρετανικών εγγράφων

Στη σελίδα αυτή γράφτηκε ότι «... Σε τηλεγράφημα με ημερομηνία 21.7.74 το οποίο είχε αποσταλεί στο υπουργείο Εξωτερικών της Αυστραλίας, αναφέρεται ότι επίσημος Βρετανός αξιωματούχος δήλωσε ότι η Βρετανία δεν θα αρνηθεί εάν τα τουρκικά στρατεύματα καταλάβουν περίπου το 1/3 του νησιού πριν από τη ν συμφωνία κατάπαυσης του πυρός».
Μα αν η Επιτροπή και οι συγγραφείς μελετούσαν τα βρετανικά αποδεσμευμένα έγγραφα και τα πρακτικά της συνάντησης Ετσεβιτ/Γουίλσον 17.7.1974 θα γνώριζαν πολύ περισσότερα απευθείας από το στόμα του...λύκου!
Γιατί αγνοήθηκαν τα πρακτικά των συναντήσεων Μακαρίου/Βρετανού πρωθυπουργού και Ετσεβίτ/Βρετανού πρωθυπουργού;
Αυτό είναι ένα καυτό ερώτημα για τους συγγραφείς μιας τέτοιας εργασίας γιατί οι δύο εκείνες συναντήσεις περιέχουν σημαντικότατα στοιχεία για το λόγο που, όπως νομίζαμε, είχε στόχο η διεργασία αυτή του Πορίσματος.

Σελίδα 133 - Προς τι η απορία;

Στη σελίδα 133 υποβάλλεται η ερώτηση γιατί απεσύρθη η μεραρχία από την Κύπρο αποδυναμώνοντας την άμυνα έναντι της τουρκικής επιβουλής κτλ. Ρίχνοντας ευθύνες για όλα στην Ελλάδα είτε αυτή είχε χουντική είτε δημοκρατική κυβέρνηση. ΄Οπως γράψαμε πιο πάνω υποστηρικτής της αποχώρησης της ελληνικής μεραρχίας ήταν και ο ίδιος ο Μακάριος. Και βέβαια το Λονδίνο. Επίσης, πρωταρχικό ρόλο είχε στο θέμα το ΑΚΕΛ, η και η τότε Σοβιετική Ένωση που πολεμούσαν κάθε τι το ελληνικό στο νησί με μανία σε βαθμό που από το 1964/65 η Μόσχα βγήκε ανοικτά υπέρ της τουρκικής λύσης ομοσπονδίας κάτι που εξόργισε ακόμα και την ηγεσία του ΑΚΕΛ... Μια ματιά μόνο στον κυπριακό Τύπο της εποχής θα έφθανε...

Παραλείψεις – Γιατί;

Τέλος, στο Πόρισμα δεν περιελήφθησαν και δύο αναφορές που έκαναν μέλη της ιδίας Επιτροπής. Η πρώτη ήταν του προέδρου της Επιτροπής κ. Μαρίνου Σιζόπουλου που δημοσιεύθηκε στην Σημερινή στις 15 Ιουλίου 2009 και την αντιγράφω αυτούσια πιο κάτω, το κύριο σημείο είναι σε χρώμα κόκκινο, και αναφέρεται στο ταξίδι του Αρχιεπισκόπου προς Αθήνας που δεν πραγματοποιήθηκε. Η δεύτερη είναι του κ. Ζαχαρία Κουλία που έγινε πρόσφατα στη Βουλή και δημοσιεύθηκε, και ονόμασε τον σοσιαλιστή Χρ. Λαμπράκη εκδότη του Βήματος των Αθηνών ως « τον ιθύνοντα νου του πραξικοπήματος στις 15 Ιουλίου του 1974».

Σημείωση: Τα βρετανικά αποδεσμευμένα έγγραφα όμως, αναφέρονται στην πρόσκληση της χουντικής κυβέρνησης προς τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο να μεταβεί για συνομιλίες στην Αθήνα και την οποία απέρριψε. Η συνομιλία μεταξύ πρέσβη Λαγάκου και του τότε Βρετανό ΄Υπ. Αρμοστή Σερ ΄Ολβερ στην Λευκωσία για το θέμα αυτό περιλαμβάνεται στο βιβλίο μου «Διζωνική Εκτέλεση της Κυπριακής Δημοκρατίας 1955-2011».



Ο Μακάριος γνώριζε για το πραξικόπημα
15/07/2009 | ΤΟΥ ΑΔΩΝΗ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΔΗ
ΠΡΟΤΑΞΗ
Μιλά στη «Σημερινή» ο βουλευτής Μαρίνος Σιζόπουλος, ο οποίος αποκαλύπτει ότι κάποια στοιχεία ρίχνουν καινούριο φως σε δυσεξιχνίαστες όψεις της κυπριακής τραγωδίας, ενώ άλλα διαφοροποιούν παγιωμένες αντιλήψεις για γεγονότα και καταστάσεις.
Συγκλονιστικά στοιχεία, άκρως απόρρητα, όταν εκδηλώνονταν τα γεγονότα, έχουν συγκεντρωθεί στο φάκελο της Κύπρου από τις εργασίες της ομώνυμης Επιτροπής της Κυπριακής Βουλής.
Ο Πρόεδρος της Επιτροπής, αντιπρόεδρος της ΕΔΕΚ Μαρίνος Σιζόπουλος είχε δυσκολία να αναφερθεί στο απόρρητο των καταθέσεων. Ανέλαβε δέσμευση, η εργασία να ολοκληρωθεί μέχρι το Δεκέμβριο του 2010 και αυτό θα τηρηθεί επακριβώς, μας επισήμανε.
Μέχρι στιγμής έχουν καταθέσει 45 πρωταγωνιστές της τραγικής περιόδου του 1974. Κάποιοι από το ένα «στρατόπεδο» και κάποιοι από το άλλο, κατέθεσαν λεπτομερειακά τη δική τους εκδοχή για γεγονότα που έζησαν και για καταστάσεις που περιέπεσαν στην αντίληψή τους. Ο χρόνος περνούσε και κάποιοι από αυτούς έφυγαν από τη ζωή. Ο τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας Τάσσος Παπαδόπουλος κατέθεσε δύο φορές στην επιτροπή. Κρίθηκε ότι είχε πολλά να πει και να προσθέσει για την τραγική περίοδο. Ήταν δίπλα στον Μακάριο, έβλεπε και άκουγε πολλά. Γνώριζε πρόσωπα και πράγματα, και κάποια από αυτά τού εξομολογήθηκε εκ βάθους καρδίας ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος.

Πολύτιμες μαρτυρίες
Μαζί με τον Τάσσο Παπαδόπουλο, η Επιτροπή της Βουλής για το φάκελο της Κύπρου κατέγραψε τις μαρτυρίες του Γλαύκου Κληρίδη, του Βάσου Λυσσαρίδη, του Πάτροκλου Σταύρου, του Σταύρου Σταύρου Σύρου και πολλών άλλων. Κάποιοι από αυτούς κατέθεσαν δύο φορές, συμπληρωματικά, για να μη μείνει τίποτε πίσω από το πολύτιμο υλικό και από τις προσωπικές τους μαρτυρίες. Η Επιτροπή συγκέντρωσε, μαζί με τις αφηγήσεις που έχουν καταγραφεί σε όλες τις μορφές -έντυπη και ηλεκτρονική- και πολύτιμα έγγραφα, που τεκμηριώνουν καταστάσεις και εκδοχές. Υπάρχουν έγγραφα όπως επιστολές, σημειώματα, εντολές με ιδιόχειρη γραφή, που φωτίζουν τον τρόπο σκέψης και τον τρόπο ενέργειας των πρωταγωνιστών.
Αυτό που συγκλονίζει σήμερα, ανήμερα της τραγικής επετείου του πραξικοπήματος, είναι η βαθιά πεποίθηση του Μαρίνου Σιζόπουλου, απόρροια των καταθέσεων των 45 πρωταγωνιστών, ότι ο Μακάριος γνώριζε. Είχε τη βεβαιότητα ότι η Χούντα των Αθηνών ετοίμαζε πραξικόπημα και θα το εξεδήλωνε με τη βοήθεια της Εθνικής Φρουράς και της ΕΛΔΥΚ. Η κυρίαρχη άποψη στην Κύπρο, όλα αυτά τα χρόνια, ήταν ότι ο Μακάριος δεν... πίστωνε τη Χούντα με τόση ελαφρότητα, ώστε να προκαλέσει τους Τούρκους με πραξικόπημα και μετά να μην μπορεί να βοηθήσει την Κύπρο, που θα δεχόταν σίγουρα το κύμα της τουρκικής επίθεσης.
Ο Μακάριος, λοιπόν, γνώριζε με βεβαιότητα ότι η Χούντα είχε αποφασίσει για το πραξικόπημα, αλλά ανέμενε τον κατάλληλο χρόνο για την εκδήλωσή του.

Χούντα και Αμερικανοί
Απόρρητο έγγραφο, που κατατέθηκε στην Επιτροπή, αποδεικνύει ότι και η αμερικανική κυβέρνηση ήταν ενήμερη για το πραξικόπημα. Η Χούντα ζήτησε άδεια για να εκτοπίσει τον ανυπάκουο Μακάριο και οι Αμερικανοί σίγησαν, δίνοντας, έτσι, το πράσινο φως.
Συγκλονιστικά στοιχεία, βαμμένα με αίμα. Ο λαός μας έριζε για το εφικτό και το ευκταίο και οι ισχυροί της Γης ύφαιναν το σάβανο της Κύπρου. Σε λίγες μέρες, το 1% του κυπριακού πληθυσμού θα γινόταν βορά των ορνέων στις παρυφές του Πενταδακτύλου και στην πεδιάδα της Μεσαορίας. Η καταστροφή που υπέστη ο τόπος μας είναι ανείπωτη, δεν τη χωρεί ανθρώπου νους. Ανάλογη, σε μικρογραφία, της μικρασιατικής καταστροφής, σε γειτονικό χώρο και με τους ίδιους πρωταγωνιστές. Οι Τούρκοι να εκμεταλλεύονται τον ξένο παράγοντα... Οι Έλληνες να διχογνωμούν και να ερίζουν μεταξύ τους, στρώνοντας, έτσι, χαλί στον Αττίλα να προελάσει ανενόχλητος και να κουρσέψει τη γη μας.

Σχέδιο δολοφονίας του Μακαρίου...
Ο Πάτροκλος Σταύρου προειδοποίησε τότε τον Μακάριο να μην πάει στην Αθήνα, γιατί υπήρχε σχέδιο δολοφονίας του. Η κατάθεση καταγράφεται ως άκρως απόρρητη. Ίσως, όμως, αν ο Μακάριος πήγαινε στην Αθήνα, τότε, που τα χουντικά νήματα ύφαιναν το πραξικόπημα, τα πράγματα να ήταν διαφορετικά. Ίσως έπειθε μερίδα της Χούντας, και το κακό απετρέπετο. Ιστορική διχογνωμία, που μόνον ο φάκελος Κύπρου μπορεί να φωτίσει. Θα συγκροτηθεί ολοκληρωμένο πόρισμα, λέει ο Μαρίνος Σιζόπουλος, με απόψεις και συμπεράσματα. Οι καταθέσεις θα καταγραφούν αυτούσιες, αλλά θα τύχουν και συγκριτικής αξιοποίησης. Όλο αυτό το υλικό θα είναι περιουσία της Βουλής των Κυπρίων και θα αποφασιστεί αργότερα ποιο μέρος του αρχειακού υλικού θα είναι ανοικτό στους ερευνητές και ποιο όχι. Το σίγουρο είναι ότι, απομακρυνόμενοι από τα γεγονότα και με τη σινδόνη της κακής λύσης να είναι έτοιμη να σκεπάσει την Κύπρο, όλα αυτά θα αποτελούν ιστορικά γεγονότα που θα έχουν εξαντλήσει τη δυναμική τους.
http://www.sigmalive.com/simerini/news/local/172805

Ζ.ΚΟΥΛΙΑΣ: «Πίσω από το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου ο Χρ. Λαμπράκης» καταγγέλλει βουλευτής του ΔΗΚΟ
Του Δημήτρη Μπεκιάρη
Σε συγκλονιστικές αποκαλύψεις για το παρασκήνιο της ανατροπής του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Αρχιεπισκόπου Μακαρίου προχώρησε ο βουλευτής του ΔΗΚΟ στην Κύπρο, Ζαχαρίας Κουλίας, ο οποίος κατονόμασε τον αποθανόντα πρώην ιδιοκτήτη και επικεφαλής του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη και εκδότη των αθηναϊκών εφημερίδων «Το Βήμα» και «Τα Νέα» Χρήστο Λαμπράκη [φωτο] ως τον ιθύνοντα νου του πραξικοπήματος στις 15 Ιουλίου του 1974.
Ο Ζαχαρίας Κουλίας, κατά τη διάρκεια της ολομέλειας της Βουλής στην Κύπρο, η οποία πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο της συζήτησης για το Φάκελο της Κύπρου, προχώρησε στην ανάγνωση εγγράφου, το οποίο κατέθεσε ο γραμματέας του τότε προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Αρχιεπίσκοπου Μακάριου, Χάρης Βωβίδης.



Σύμφωνα με το περιεχόμενο του εγγράφου, μόλις τρεις ημέρες πριν από το πραξικόπημα κατά του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, πραγματοποιήθηκε στην Ελλάδα συνάντηση και σύσκεψη στην οποία συμμετείχαν οι «εγκέφαλοι», του σχεδίου ανατροπής του Μακαρίου.
Όπως αναφέρει σχετικά το έγγραφο, το οποίο ανέγνωσε ο βουλευτής Ζαχαρίας Κουλίας, η συνάντηση πραγματοποιήθηκε στην εξοχική κατοικία του Χρήστου Λαμπράκη, η οποία βρίσκεται στον Πόρο, ενώ σύμφωνα με το περιεχόμενό του ίδιου εγγράφου, ο ίδιος ήταν επικεφαλής των συζητήσεων, οι οποίες πραγματοποιήθηκαν εκεί. Στη σύσκεψη του Πόρου, σύμφωνα με το έγγραφο το οποίο κατατέθηκε στην ad hoc επιτροπή για τον Φάκελο της Κύπρου, εκτός από τον Χρήστο Λαμπράκη, τον οποίο ο Ζαχαρίας Κουλίας χαρακτήρισε ως “πολιτικό νου”, συμμετείχαν ο δικτάτορας Δημήτρης Ιωαννίδης, ο εφοπλιστής Ποταμιανός και ο Νίκος Σαμψών, ο οποίος ανέλαβε πρόεδρος της πραξικοπηματικής κυβέρνησης αμέσως μετά την ανατροπή του Μακαρίου και καταδικάστηκε σε κάθειρξη 20 ετών, το 1976, για τη συμμετοχή του στο πραξικόπημα.
Το πραξικόπημα της 15 Ιουλίου 1974, αποτέλεσε την αφορμή για την εισβολή του Αττίλα, δηλαδή των τουρκικών στρατιωτικών δυνάμεων κατοχής, στην Κύπρο.
Από την ιστοσελίδα www.tanea-london.net 19.3.2011.


Ανακεφαλαιώνοντας εκφράζω τη λύπη μου γιατί μετά από 36 χρόνια δεν θέλησε η Επιτροπή αυτή της Βουλής των Αντιπροσώπων στην Κύπρο, και οι συγγραφείς του Πορίσματος, να αρθούν στο ύψος της ανάγκης για αντιμετώπιση και απελευθέρωση της αλήθειας για όσα συνέβησαν στον αιματοβαμμένο αυτό τόπο...

Φανούλα Αργυρού
Ερευνήτρια/συγγραφέας
Λονδίνο
30.3.2011
Διαβάστε περισσότερα...